ضرب المثل های اشعار

گابمه و آبمه و نوبت آسیابمه گاو پیشانی سفیده گاوش زائیده گاو نه من شیر گاه باشد كه كودك نادان — بغلط بر هدف زند تیری گاهی از سوراخ سوزن تو میره گاهی هم از دروازه تو نمیره گدارو كه رو بدی صاحبخونه میشه نرمی ز حد مبر كه چو دندان مار ریخت —- هر طفل نی سوار كند تازیانه اش ! “صائب” گذر پوست به دباغخانه میافته گر بدولت برسی مست نگردی مردی گر بری گوش و گر زنی دمبم — بنده از جای خود نمی جنبم گربه برای رضای خدا موش نمیگیره گربه تنبل را موش طبابت میكنه گربه دستش به گوشت نمیرسه میگه بو میده گربه را دم حجله باید كشت گربه را اگر در اطاق حبس كنی پنجه بروت میزنه گربه را گفتند : گهت درمونه خاك پاشید روش گربه روغن میخوره خانم دهنش بو میكنه گربه شب سموره گربه شیر است در گرفتن موش — لیك موش است در مصاف پلنگ گربه مسكین اگر پر داشتی — تخم گنجشك از زمین بر داشتی گر تو بهتر میزنی بستان بزن گر تو قرآن بدین نمط خوانی — ببری رونق مسلمانی را ! ‌” سعدی” گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را ! ” در كوی نیكنامی ما را گذر ندادند … ” ‌حافظ” گر جمله كائنات كافر گردند — بر دامن كریاش ننشیند گرد گر حكم شود كه مست گیرند — درشهرهر آنچه هست گیرند گر در همه دهر یك سر نیشتر است — بر پای كسی رود كه از همه درویشتر است ! گر در یمنی چو با منی پیش منی — ور پیش منی چو بی منی در یمنی گرد نام پدر چه میگردی ؟ — پدر خویش باش اگر مردی ! ‌” سعدی” گرز به خورند پهلوون گر زمین و زمان بهم دوزی — ندهندت زیاده از روزی گر صبر كنی ز غوره حلوا سازیم گر گدا كاهل بود تقصیر صاحب خانه چیست ؟ گرگ دهن آلوده و یوسف ندریده گرهی كه با دست باز میشه نباید با دندان باز كرد گفت پیغمبر كه چون كوبی دری — عاقبت زآن در برون آید سری گفت : چشم تنگ دنیا دار را — یا قناعت پر كند یا خاك گور !‌” سعدی” گفت : چشم تنگ دنیا دار را — یا قناعت پر كند یا خاك گور !‌” سعدی” گفت : خونه قاضی عروسیست . گفت : بتو چه؟ گفت : مرا هم دعوت كرده اند . گفت : بمن چه ؟ گفت : استاد! شاگردان از تو نمیترسند. گفت : منهم از شاگردها نمیترسم گفتند : خرس تخم میذاره یا بچه ؟ گفت : از این دم بریده هر چی بگی بر میاد! گفتند : خربزه و عسل با هم نمیسازند.گفت :حالا كه همچین ساخته اند كه دارند منو از وسط بر میدارند گفتند : خربزه میخوری با هندوانه ؟ گفت : هر دودانه گفت : نوری خونه است ؟ گفتند : علاوه بر نوری دخترش هم خونه است . گفت : نور علی نور گل زن و شوهر را از یك تغار برداشته اند گله گیهات بسرم ایشالاه عروسی پسرم گنج بی مار و گل بی خار نیست — شادی بی غم در این بازار نیست ! ‌” مولوی” گنجشك امسال رو باش كه گنجشك پارسالی را قبول نداره گنجشك با باز پرید افتاد و ماتحتش درید گنجشك با زاغ زوغش بیست تاش یه قرونه، گاو میش یكیش صد تومنه گندم از گندم بروید جو ز جو ! “‌ از مكافات عمل غافل نشو … ” ‌” مولوی” گندم خوردیم از بهشت بیرونمان كردند گوساله بسته را میزنه گوسفند امام رضا را تا چاشت نمیچرونه گوسفند بفكر جونه، قصاب به فكر دنبه گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من — آنچه البته بجائی نرسد فریادست ! ‌” یغمای جندقی” گوشت جوان لب طاقچه است گوشت را از ناخن نمیشه جدا كرد گوشت را از بغل گاو باید برید گوشت رانم را میخورم منت قصاب رو نمیكشم گوهر پاك بباید كه شود قابل فیض — ورنه هر سنگ و گلی لؤلؤ مرجان نشود ! ” حافظ” گه جن خورده گیرم پدر تو بود فاضل — از فضل پدر تو را چه حاصل ! ‌” نظامی” گیرم كه مار چوبه كند تن بشكل مار — كو زهر بهر دشمن و كو مهره بهر دوست ! ” خاقانی” گیسش را توی آسیا سفید نكرده !

ضرب المثل هایی که با حرف ( ل ) شروع می شوند :

لاف در غریبی، گوز در بازار مسگرها لالائی میدونی چرا خوابت نمیبره لب بود كه دندون اومد لر اگر ببازار نره بازار میگنده لقمان حكیم را گفتند : ادب از كه آموختی ؟ گفت : از بی ادبان ! “گلستان سعدی” لگد به گور حاتم زده لولهنگش آب میگیره لیلی را از چشم مجنون باید دید !

 

____مطالب مرتبط : ____

 

معروف ترین ضرب المثل های زبان فارسی

ضرب المثل هایی که با حرف (ک) شروع می شوند :

كاچی بهتر از هیچی است كار از محكم كاری عیب نمیكنه كار بوزینه نیست نجاری كار خر و خوردن یابو كارد، دسته خودشو نمی بره كار نباشه زرنگه كار، نشد نداره كار هر بز نیست خرمن كوفتن — گاو نر میخواهد و مرد كهن . كاری بكن بهر ثواب – نه سیخ بسوزه نه كباب كاسه گرمتر از آش كاسه جائی رود كه شاه تغار باز آید كاسه را كاشی میشكنه، تاوانش را قمی میده كاشكی را كاشتند سبز نشد كاشكی ننم زنده میشد – این دورانم دیده میشد كافر همه را بكیش خود پندارد كاه از خودت نیست كاهدون كه از خودته كاه بده، كالا بده، دو غاز و نیم بالا بده كاه پیش سگ، استخوان پیش خر كاه را در چشم مردم می بینه كوه را در چشم خودش نمی بینه كاهل به آب نمیرفت، وقتی میرفت خمره میبرد كباب پخته نگردد مگر به گردیدن كبكش خروس میخونه كپه هم با فعله است ؟ كجا خوشه؟ اونجا كه دل خوشه كج میگه اما رج میگه كچلی را گفتند: چرا زلف نمیگذاری ؟ گفت : من از این قرتی گریها خوشم نمیاد كچل نشو كه همه كچلی بخت نداره كچلیش، كم آوازش كدخدا را ببین ، ده را بچاپ كرایه نشین، خوش نشینه كرم داران عالم را درم نیست — درم داران عالم را كرم نیست كرم درخت از خود درخته

كژدم را گفتند: چرا بزمستان در نمیآئی ؟ گفت :

ب تابستانم چه حرمت است كه در زمستان نیز بیرون آیم ؟ كس را وقوف نیست كه انجام كار چیست ! ” هر وقت خوش كه دست دهد مغتنم شمار ” حافظ ” كس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من كسی دعا میكنه زنش نمیره كه خواهر زن نداشته باشه كسی را در قبر دیگری نمی گذارند كسی كه از آفتاب صبح گرم نشد از آفتاب غروب گرم نمیشه كسی كه از گرگ میترسه گوسفند نگه نمیداره كسی كه را مادرش زنا كنه، با دیگران چها كنه كسی كه منار میدزده ، اول چاهش را میكنه كسی كه خربزه می خوره، پای لرزش هم میشینه كشته از بسكه فزونست كفن نتوان كرد كفاف كی دهد این باده بمستی ما —      خم سپهر تهی شد ز می پرستی ما . كف دستی كه مو نداره از كجاش میكنند ؟ كفتر صناری، یاكریم نمیخونه كفتر چاهی جاش توی چاهه كفشات جفت ، حرفات مفت كفشاش یكی نوحه میخونه، یكی سینه میزنه كفگیرش به ته دیگ خورده كلاغ آمد چریدن یاد بگیره پریدن هم یادش رفت كلاغ از وقتی بچه دار شد ، شكم سیر بخود ندید كلاغ از باغمون قهر كرد، یك گردو منفعت ما كلاغ از باغمون قهر كرد، یك گردو منفعت ما كلاغ خواست راه رفتن كبك را یاد بگیره راه رفتن خودش هم یادش رفت كلاغ، روده خودش در آمده بود اونوقت میگفت : من جراحم كلاغ سر لونه خودش قارقار نمیكنه كل اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی كلاه را كه به هوا بیندازی تا پائین بیاید هزار تا چرخ میخوره كلاه كچل را آب برد گفت : برای سرم گشاد بود كلفتی نون را بگیر و نازكی كار را كلوخ انداز را پاداش سنگ است — جواب است ای برادر این نه جنگ است . كله اش بوی قرمه سبزی میده كله پز برخاست سگ جایش شنست كله گنجشكی خورده كمال همنشین در من اثر كرد — وگر نه من همان خاكم كه هستم .  ” سعدی” كم بخور همیشه بخور كمم گیری كمت گیرم – نمرده ماتمت گیرم كنار گود نشسته میگه لنگش كن كند همجنس با همجنس پرواز ! ” كبوتر با كبوتر باز با باز …” كنگر خورده لنگر انداخته كور از خدا چی میخواهد ؟ دو چشم بینا كور خود و بینای مردم كورشه اون دكانداری كه مشتری خودشو نشناسه كور را چه به شب نشینی كور كور را میجوره آب گودال را كور هر چی توی چنته خودشه خیال میكنه توی چنته رفیقش هم هست كوری دخترش هیچ، داماد خوشگل هم میخواهد كوزه خالی، زود از لب بام میافته كوزه گر از كوزه شكسته آب میخوره كوزه نو آب خنك داره كوزه نو دو روز آب را سرد نگه میداره كوسه دنبال ریش رفت سیبیلشم از دست داد كوسه و ریش پهن كو فرصت ؟ كوه بكوه نمیرسه، آدم به آدم میرسه كوه ، موش زائیده !

 

____مطالب مرتبط : ____

B L O G F A . C O M

مرا به خاطر بسپار

ما بر این عقیده ایم که سخنوری عالی ترین نوع ارتباط انسانی است. یک سخنور حرفه ای این قابلیت را دارد که دیگران را رهبری و راهبری کند.

ضرب المثل های اشعار

ارتباطات در تمامی موارد در دنیای امروز اهمیت ویژه­ ای دارد به طور مثال در سازمان ها، مؤسسات و شرکت­ها حتی مباحثی چون بازاریابی و فروش، مدیریت منابع انسانی، مذاکرات تجاری و… نیز باید از رهگذار مسیر ارتباط مورد توجه واقع شود

ارتباطات در تمامی موارد در دنیای امروز اهمیت ویژه­ ای دارد به طور مثال در سازمان ها، مؤسسات و شرکت­ها حتی مباحثی چون بازاریابی و فروش، مدیریت منابع انسانی، مذاکرات تجاری و… نیز باید از رهگذار مسیر ارتباط مورد توجه واقع شود

در سخنرانی از چه شعر ها و ضرب المثل هایی استفاده کنیم؟ موضوع: دنائت و پستی

یکی از تکنیک های مهم در سخنوری و سخنرانی استفاده از مَثَل و ضرب المَثَل است.

یک ضرب المثل می تواند تصویر ذهنی بسیار دقیقی را در ذهن مخاطب ایجاد کند و زیبایی بیانی آن می تواند باعث تشخص سخنور و سخنران شود. مشکل بزرگی که در استفاده از ضرب المثل ها وجود دارد این است که مرجع مناسبی که ضرب المثل ها را بر اساس موضوعات مختلف دسته بندی کرده باشد وجود ندارد.

در سری مقالات ضرب المثل ها قصد داریم با دسته بندی موضوعی امثال، سخنرانان و سخنوران را در استفاده به جا و درخور ضرب المثل ها یاری دهیم.

موضوع: دنائت و پستی

آب را گاو می کشد، ناله را چرخ می کند

توضیحات:کار را یکی انجام می دهد و دیگری بی جهت سر و صدا می کند

آخر پیری داغ امیری           مانند آخر پیری و معرکه گیری

توضیحات: داغ امیری داغی است که به علامت تملک بر چارپا می زدند

آنکس که بُوَد سایه نشین، سایه ندارد

توضیحات:تحت حمایت دیگران بودن آدم را ناتوان و ضعیف می کند

آنکه به زندان جهالت گم است                         هست گدا ورچه زرش صد خُم است

آنکه بی چشم است بفروشد به یک جو جوهری (سنایی)

برگرفته از بیت: چشم از این جوهر همی برداشت نتوان از بها                آنکه بی چشم است بفروشد به یک جو جوهری

آن وقت که عقل تقسیم می کردند تو عقب سنگ و ترازو رفته بودی                                                                                                        توضیحات:خطاب به شخصی که از او کار نابخردانه ای سر زده است

آه آه از دست صرافان گوهرناشناس

برگرفته از بیت: آه آه از دست صرافان گوهرناشناس                  هر زمان خرمهره را با در برابر می کنند (حافظ)

آهنی را که موریانه بخورد                   نتوان برد از او به صیقل زنگ (سعدی)

بر سیه دل چه سود خواندن وعظ                 نرود میخ آهنین در سنگ (سعدی)

ابر اگر اب زندگی بارد                     هرگز از شاخ بید بر نخوری

مانند: ابر اگر آب حیات هم ببارد درخت عرعر میوه نمی دهد

ابله آن کس کو به خواری جنگ با خارا کند

برگرفته از بیت: با بزرگان جهان پهلو زدی                ابله آن کس کو به خواری جنگ با خارا کند (منوچهری)

ابله آن گرگی که او نخجیر با شیران کند                    احمق آن صَعوِه که او پرواز با عَنقا کند (منوچهری)

صعوه: پرنده‌ای کوچک به اندازۀ گنجشک و شبیه آن با منقار باریک و نوک‌تیز و پرواز سریع و کوتاه.

عنقا: مرغی افسانه‌ای که مظهر عزلت یا نایابی است:

برو این دام بر مرغ دگر نه / که عنقا را بلند است آشیانه (حافظ)

نخجیر: شکار

ابلهان را همه شربت ز گلاب و قند است

برگرفته از بیت: ابلهان را همه شربت ز گلاب و قند است                  قوت دانا همه از خون جگر می بینم (حافظ)

ابلهی را که بخت برگردد اسبش اندر طویله خر گردد

ضرب المثل های اشعار

خر عیسی گرش به مکه برند چون بیاید هنوز خر باشد (سعدی)

ابلهی کو روز روشن شمع کافوری نهد                    زود باشد کش به شب روغن نبینی در چراغ (سعدی)

احوال سایه اش را از سنگ می پرسد

توضیحات: بسیار بی عقل و دیوانه است

احول از چشم دوبین در طمع خام افتاد

احول در لغت به معنای دوبین، کجبین، کژبین و لوچ است

احول از چشم دوبین در طمع خام افتاد                    پاک بین از نظر پاک به مقصود رسید (حافظ)

ارزان باشد غلتان باشد

مانند مفت باشد کوفت باشد

از آتشت گرم نشدیم، از دودت کور شدیم

از آتش خاکستر به عمل می آید

توضیحات: زمانی گفته می شود که فرزند پدر و مادر موفقی نااهل باشد

از آن غازی به هنر خون بریز                   که در حمله کند است و در لقمه تیز

توضیحات: جنگجویی که در مبارزه ضعیف است و در خوردن توانا، بهتر است که کشته شود

از اسب فرود آمد و بر خر نشست

از شتر پرسیدند چرا شاشت از پس است؟ گفت چه کارم به رسم هر کس است

توضیحات: اگر از شخص کم مایه و بی شعوری کار خلاف ادب سر بزند این مثل را می گویند

از فضل پدر تو را چه حاصل

برگرفته از بیت:گیرم پدر تو بود فاضل                              از فضل پدر تو را چه حاصل

از قند شیرین تر، تریاک مفت: مانند مفت باشد کوفت باشد

از کار کَرَم خیزد و دیزی پر گوشت ز بیکاری ورم خیزد و سیلی بن گوش

از کرامات شیخ ما این است شیره را خورد و گفت شیرین است

مانند: از کرامات شیخ ما عجب                  برف را دید و گفت می بارد

از کرامات شیخ ما عجب                  پنجه را باز کرد و گفت وجب

از کرامات شیخ ما عجب                  گربه شاشید و گفت باران است

از کوتهی ماست که دیوار بلند است

برگرفته از بیت:تن چیست که با خاک برابر نتوان کرد                      از کوتهی ماست که دیوار بلند است (صائب)

از گرسنگی مردن به که به نان فرومایگان سیر شدن

از نی بوریا شکر نخوری

برگرفته از بیت: ابر اگر آب زندگی              هرگز از شاخ بید بر نخوری                                                                                                                           با فرومایه روزگار مبر           که از نی بوریا شکر نخوری (سعدی)

از هنر خویش گشا سینه را                 مایه مکن نسبت دیرینه را

از پدر مرده ملاف ای جوان                   گر نه سگی چون خوشی از استخوان

اسب تازی اگر ضعیف بود                    همچنان از طویله ای خر به (سعدی)

اسب تازی در طویله گر ببندی پیش خر                  رنگشان همگون نگردد طبعشان همگون شود

همای گوی مفکن سایه شرف هرگز                      بر آن دیار که طوطی کم از زغن باشد (حافظ)

اسب تازی شده مجروح به زیر پالان                      طوق زرین همه در گردن خر می بینم

اسب و فرزین می نهد

برگرفته از بیت:گدایی که بر شیر نر زین نهد                                   ابوزید را اسب و فرزین نهد

بسیار زرنگ است و همه را مغلوب می کند

استخوان لای زخم می شکند (می گذارد)

از قاطر پرسیدند پدرت کیست؟ گفت مادرم مادیان است

افسوس که این مزرعه را آب گرفته        دهقان جگرسوخته را خواب گرفته

توضیحات: درباره کسی گفته می شود که تنبل و بی علاقه به کار است

اگر از فرق تا قدم هنری                چون بخیلی از خاک ره بتری

مانند: بخل عیبی است که صد فضل بپوشاند و جود               کیمیایی است که صد عیب هنر گرداند

اگر بپوشی رختی، نشینی تختی، من ببینمت به چشم آن وقتی

مانند: اگر اطلس کنی کمخا بپوشی همان سبد به سر، سبزی فروشی

اگر برای فریاد هر سگی سنگی بیاندازند، نرخ سنگ مثقالی به دیناری می رسید

اگر خسی به هوا رفت از کشاکش باد                     به یک دمی دو سه ناچار بر زمین افتد

توضیحات: اگر انسان پست و نالایقی به مقام بلندی رسد ناراحت مشو چون انسان بی مایه باز به جای اولش بر می گردد

اگر راه می دانی، فرسنگ چه می پرسی

توضیحات: هنگامی گفته می شود که کسی ادعای دانستن موضوعی را می کند اما در واقع چیزی نمی داند

اگر روضه خوانی بلد نیستی راه پایین آمدن از منبر باز است

توضیحات: در مورد شخصی گفته می شود که کاری را بلد نیست ولی حاضر نیست آن را بپذیرد

گر صد سال مار پروری چون بزرگ شود اول گزند بر تو کند

مانند: اگر عمری نوازی سفله ای را                      به کمتر چیز آید با تو در جنگ

در حوضی که ماهی نباشد قورباغه سپه سالار است

اگر کوتهی پای چوبین مبند                               که در چشم طفلان نمایی بلند

این مقاله ادامه دارد … جهت مشاهده سایر مقاله ها اینجا کلیک کنید

نویسنده: حسین زند

برگرفته از کتاب فرهنگ امثال

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

21– خشت اول چون نهد معمار کج

تا ثریا می رود دیوار کج

22 – هیچ آدابی وترتیبی مجوی

هرچه میخواهد دل تنگت بگوی

23 – روزگار است که گه عزت دهد گه خوار دارد

ضرب المثل های اشعار

چرخ بازیگر از این بازیچه ها بسیاردارد

24 – زی تیر نگه کردو پرخویش بر اودید

گفتا زکه نالیم که ازماست که برماست

25 – مروبه هند وبیابامن خراب بساز

به هر کجا که روی آسمان همین رنگ است

26 – گفتم که الف گفت دگر هیچ مگو

در خانه اگر کس است یک حرف بس است

27 – امیدواربودآدمی به خیرکسان

برخیرتوامیدنیست شرمرسان

28 – ترحم بر پلنگ تیز دندان

ستم کاری بود بر گوسفندان

29 – در جهان پیل مست بسیار است

دست بالای دست بسیار است

30 – به پیری رسیدم در این کهنه دیر

جوانی کجایی که یادت به خیر

31 – ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی

کاین ره که تو می روی به ترکستان است

32 – یا مکن با پیلبانان دوستی

یابنا کن خانه ای در خورد پیل

33 – باش تا صبح دولتت بدمد

کاین هنوز از نتایج سحراست

34 – زلیخا گفتن ویوسف شنیدن

شنیدن کی بود مانند دیدن

35 – هرکه نان از عمل خویش خورد

منت حاتم طائی نبرد

36 – آن قفس بگسست وآن هندوگریخت

آن سبو بشکست وآن پیمانه ریخت

37 – این نقدبگیر ودست از آن نسیه بدار

آواز دهل شنیدن از دور خوش است

38 – پای ما لنگ است ومقصد بس دراز

دست ما کوتاه وخرما بر نخیل

39 – گفت شخصی خوب ورد آورده ای

لیک سوراخ دعا گم کرده ای

40 – برگ سبزی است تحفه ی درویش

چه کند بی نوا ندارد بیش

ضرب المثل های اشعار

گردآوری شده توسط : عطیه معیری

 

ادبیات فارسی – 66 بیت از مصراع های ضرب المثل شده ادبی

ادبیات فارسی پر است از ضرب المثل ها و امثال و حکمی که به عنوان یکی از ارکان زبان، به وفور در زندگی روزمره مردم مورد استفاده قرار می‏گیرند. بسیاری از این ضرب المثل ها و امثال و حکم در قالب ابیاتی هستند که فقط یک مصرع آن در افواه عامه رایج شده و قالب مثل به خود گرفته است. آشنایی با ابیات کامل برخی این ضرب المثل ها، خالی از لطف نیست.

 

 امیدوار بود آدمی به خیر کسان

مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان

—————————————–

از هرچه بگذری سخن دوست خوش‌تر است

از یار ناز خوش‌تر و از من نیازها

—————————————–

به پیری رسیدم در این کهنه دیر

جوانی کجایی که یادت بخیر

—————————————–

در جهان پیل مست بسیار است

دست بالای دست بسیار است

—————————————–

زلیخا خورد بس حسرت که یوسف گشت زندانی

چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی

—————————————–

زلیخا گفتن و یوسف شنیدن

شنیدن کی بود مانند دیدن

————————————–

یا رب تو جمال آن مه مهرانگیز

آمیخته‏ای به سنبل و عنبر نیز

پس حکم چنان کنی که در وی منگر

این حکم چنان بود که کج دار و مریز

—————————————–

ساقیا در گردش ساغر تعلل تا به چند

دور چون با عاشقان افتد تسلسل بایدش

—————————————–

هرگز حدیث (وجود) حاضر غایب شنیده ای

من در میان جمع و دلم جای دیگر است

—————————————–

نگه کرد رنجیده در من فقیه

نگه کردن عاقل اندر سفیه

—————————————–

مرو به هند و بیا با من خراب بساز

به هر کجا که روی آسمان همین رنگ است

————————————————-

گر نخل وفا بر ندهد چشم تری هست

تا ریشه در آب است امید ثمری هست

—————————————–

خم سپهر تهی شد ز می پرستی ما

کفاف کی دهد این باده ها به مستی ما

—————————————–

پرسی که تمنای تو از لعل لبم چیست

آنجا که عیان است چه حاجب به بیان است

—————————————–

باش تا صبح دولتت بدمد

کاین هنوز از نتایج سحر ست

—————————————–

طی زمان ببین و مکان در سلوک شعر

کاین طفل یک شبه ره صدساله می رود

—————————————–

هرگه که دل به عشق دهی خوش دمی بود

در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

—————————————–

هر چه از دوست می رسد نیکوست

گر همه چوب و گر همه گردوست

—————————————–

گر دایره کوزه  ز گوهر سازند

از کوزه همان برون تراود که در اوست

—————————————–

گر نویسم شرح آن بی حد شود

مثنوی هفتاد من کاغذ شود

—————————————–

زبان سرخ سر سبز می دهد بر باد

به هوش باش که سر در سر زبان نکنی

—————————————–

خلوت (منظر) دل نیست جای صحبت اغیار  (اضداد)

دیو چو بیرون رود فرشته در آید

—————————————–

نام احمد نام جمله انبیاست

چونکه صد آمد نود هم پیش ماست

—————————————–

از هرکسی سلوک به نحوی است محترم

از شیر حمله خوش بود و از غزال رم

—————————————–

زلیخا گفتن و یوسف شنیدن

شنیدن کی بود مانند دیدن

—————————————–

صبا به حضرت صدرالممالک  از من گوی

مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان

—————————————–

آن قفس بگسست و آن هندو گریخت

آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت

—————————————–

حسن یوسف، ید بیضا، دم عیسی داری

آنچه خوبان همه دارند تو به یکجا داری

—————————————–

زلیخا خورد بس حسرت که یوسف گشت زندانی

چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی

—————————————–

بیا تا یک امشب تماشا کنیم

چو فردا شود فکر فردا کنیم

—————————————–

گفتم که الف، گفت دگر هیچ مگو

در خانه اگر کس است یک حرف بس است

—————————————–

ما از گناه خصم تجاوز کنیم از آنک

در عفو لذتی است که در انتقام نیست

—————————————–

در جهان پیل مست بسیار است

دست بالای دست بسیار است

—————————————–

خمیر مایه دکّان شیشه گر سنگ است

 

عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد

—————————————–

این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار

آواز دهل شنیدن از دور خوش است

—————————————–

بلا ندیده دعا را شروع باید کرد

علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد

—————————————–

گفت شخصی خوب ورد آورده‌ای

لیک سوراخ دعا گم کرده‌ای

—————————————–

امیدوار بود آدمی به خیر کسان

مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان

—————————————–

از هرچه بگذری سخن دوست خوش‌تر است

از یار ناز خوش‌تر و از من نیازها

—————————————–

به پیری رسیدم در این کهنه دیر

جوانی کجایی که یادت بخیر

حسین ملا صادقی

http://ferdosesokhan.persianblog.ir

دانلود آهنگ جدید



شعر در مورد تضاد شعر در مورد تضاد ,شعر درباره تضاد,شعر درباره ی تضاد,شعر تضاد,شعر تضاد دار,شعر درباره تضاد,شعر در مورد تضاد,شعر دارای تضاد,شعر تضاد عقل و عشق,شعر تضاد عقل و دل,شعر …

شعر در مورد وفای به عهد در این مطلب از سایت جسارت سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد وفای به عهد برای شما تهیه نماییم.برای دیدن …

شعر در مورد دست گرفتن شعر در مورد دست گرفتن ,شعر درباره گرفتن دست,شعر در مورد گرفتن دست,شعر دست گرفتن,شعر در مورد دست گرفتن,شعر گرفتن دست عشق,شعر درباره گرفتن دست,شعر عاشقانه گرفتن …

شعر در مورد ضرب المثل ازتو حرکت ازخدا برکت,شعر در مورد ضرب المثل,شعر و ضرب المثل در مورد دوست,شعری در مورد ضرب المثل,شعر درمورد ضرب المثل هرکه بامش بیش برفش بیشتر,شعر درباره ضرب المثل,شعر یا ضرب المثل در مورد دوست

ضرب المثل های اشعار

در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد ضرب المثل برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید

اهل همت رخنه در سد سکندر می کنند

این سبک دستان، کلید فتح را دندانه اند

حافظ از باد خزان در چمن د هر مرنج    

فکر معقول بفرما، گل بی خار کجاست

ادب از که آموخت؛

از بی ادبان

به نرمی  برآید ز سوراخ مار!

که تیزی و تندی نیاید به کار

پسر کو ندارد نشان از پدر!

تو بیگانه خوانش؛ مخوانش پسر

تا مرد سخن نگفته باشد

عیب و هنرش نهفته باشد

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف

مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی

چگونه شکر این نعمت گزارم

که زور مردم آزاری ندارم

خانه از پای بست ویران است

خواجه در نقش ایوان است

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نگشت

دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

ز کس گر نترسی

بترس از خدای

عمرها در پی مقصود،به جان گردیدیم

ضرب المثل های اشعار

دوست در خانه وما گردجهان گردیدیم

هرکه ناموخت از گذشت روزگار

نیز ناموزد ز هیچ آموزگار

با مایه خود بساز و چون بی هنران

سرمایه بی عاریت مخاه ازدیگران

زندگی شد بر من ازتیغ شهادت نا گوار

میشود باطل تیمم آب پیدا کرده را

شکوام آتش زبان گردیده است از خوی دوست

آه اگر آبی براین آتش نریزد روی دوست

تربیت نا اهل را چون گردکان بر گنبد است

پرتوی نیکا نگیرد انکه بنیادش بد است

پنبه از گوش برون کن که نبا گوش سفید

دم صبحی است که صبح دوم ان کفن است

سعدیا ازروی تحقیق این سخن نشنیده ای

هرنشیبی را فرازی هر فرازی را نشیبی

ترسم به کعبه نرسی ای اعرابی

کاین ره که میروی به ترکستان است

سر گرگ را هم اول میباید برید

نه چون گوسفندان مردم درید

خدایا چنان کن سر انجام کار

که تو خشنود باشی و ما رستگار

از طلا گشتن پشیمان گشته ایم

مرحمت فرموده ما را مس کنید

خوش بود گر محک تجربه آید به میان

تا سیه رو شود هر که در او غش باشد

نقد صوفی نه همه صافی بی غش باشد

ای بسا خرقه که مستوجب اتش باشد

افتادگی اموز گر طالب فیضی

هرگز نخورد اب زمینی که بلند است

با خرابات نشینان زکرامت ملاف

هرسخن جایی و هر نکته مکانی دارد

دیدار یار غایب،دانی چه ذوق دارد

ابری که در بیابان بر تشنه ای ببارد

خشت بر دریا زدن بی حاصل است

مشت بر سندان زدن نه کار عاقل است

از کرامات شیخ ما این است

شیر را خورد و گفت شیرین است

کند همجنس با همجنس پرواز

کبوتر با کبوتر باز با باز

قرار در کف آزادگان نگیرد مال

نه صبر در دل عاشق نه آب در غربال

گه دلم پیش تو گاهی پیش دوست

رو که در یک دل نمی گنجد دو دوست

بهتر آن است که حدیث دلبران

گفته آید در حدیث دیگران

من از مفصل این نکته مجملی گفتم

تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل

چو بید بر سر ایمان خود می لرزم

که دل به دست کمان ابروی است کمان خویش

چوپانان بچه ای که ماه ازو دارد رشک 

از بهر پنیر او بباریدم  اشک 

بر جای پنیر داد کشکم که  بمال 

این را به تغار خویشتن یعنی ،کشک!

کس نخارد پشت من

جز ناخن انگشت من

حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی

دام تزویر مگشا چون دگران قرآن را

تا مرد سخن نگفته باشد،عیب هنرش نهفته ماند

بی هنر چون دعوی بیجا کند رسوا شود

به آب زمزم و کوثر نتوان سفید کرد

گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه

یک حرف صوفیانه بگویم اجازت است

ای نور دیده،صلح به از جنگ و داوری

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش 

کی روی،ره زکه پرسی چه کنی،چون باشی

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف 

مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی

ثوابت باشد ای دارای خرمان 

اگر رحمی کنی بر خوشه چینی

روی جانان طلبی،آیینه را قابل ساز 

ورنه هرگز گل و نسرین ندمد زآهن و روی

ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده ایم

از بد حادثه اینجا به میان آمده ایم  

یکی از عقل می لافد،یکی کامات می بافد

بیا کاین داوری ها را به پیش داور اندازیم

آنکو  تو را به سنگدلی کردی رهنمون

ای کاشکی که پاش به سنگی بر آمدی

آنکه فکرش گره از کار جهان بگشاید

گو در این  کار بفرما نظری بهتر از این

آن سرزنش که کرد ترا دوست، حافظا

بیش از گلیم خود مگر پا کشیده ای

پای مالنگ است و منزل بس دراز

دست ما کوتاه و بر خرما نخیل

خاکستر مرا از حسد چشم می زنند

پروانه مرا از نظرها نهان بسوز

کی زصندل به شود درد سرم

ناصحا این چو بکاری واگذار

تزلزل ره ندارد در دل بی آرزو صائب 

چو آب از آسیا افتاد سر گردان نمی باشد

سر کشی در آب و خاک مردم افتاده نیست 

در زمین خاکساری ،دانه وارون می دمد

رنگ در آب و گلم گریه خونین نگذاشت 

لاله از تربت من زرد برون می آید

می توان کردن به تلقین زنده خون مرده را 

بخت خواب آلود را بیدار کردن مشکل است

میتوان خواند از جبین،راز دل عشاق را 

در کف اهل قیامت ،نامه نگشوده نیست

ترک این وحشت سرا ،شایستهء افسوس نیست

می زند بیهوده خود را،مرغ بسمل بر زمین

به خموشی چمن آرا،لب مرغان را بست

سنگ دندان پریشان سخنان گوش کر است

زخواب امن کسی بهره می برد صائب

که پشت پا به دنیای بی وفا زده است

مگو پوچ،تا نشنوی حرف پوچ

که خمیازه خمیازه می آورد

قضا چون زگردون فرو هشت پر

همه زیرکان کور گشتند و کر

شاخ گل هر جا که می روید، گل است

خم مل هر جا که می جوشد ،مل است

زیره را من سوی کرمان آورم

گر به پیش تو دل و جان آورم

کی تراشد،تیغ دسته خویش را

رو به جراحی سپار این ریش را

زهد رندان نو آموخته ،راهی به دهی است

من که بد نام جهانم چه صلاح اندیشم

مرغی که خبر ندارد از آب زلال

منقار در آب شور دارد همه سال

دوست را کسی به یک بلا نفروخت

بهر کیکی،گلیم نتوان سوخت

پرسید یکی که عاشقی چیست؟

گفتم که چو ما شوی بدانی

گر کنی تف سوی روی خود کنی

ورزنی بر آیینه بر خود زنی

آنچه تو در آینه بینی عیان

پیر اندر خشت بیند پیش ار آن

هم رنگ جماعت شو ،تا لذت جان بینی 

در کوی خرابات آ،تا درد کشان بینی

دوستی ابله بتر از دشمنی است

او به هر حیله که دانی راندنی است

0