جمعه ۲۴ تیر ۱۴۰۱
الجمعة ١٥ ذو الحجّة ١٤٤٣
Friday, July 15, 2022
اللَّهُم کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَةِ بنِ الحَسَن، صَلَواتُکَ علَیه و علی آبائِه، فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِی کُلِّ سَاعَه، وَلِیّاً وَ حَافِظاً و قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْنا، حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعا وَ تُمَتعَهُ فیها طَویلا” – خدایا، ولىّ ات، حضرت حجّت بن الحسن، که درود تو بر او و بر پدرانش باد؛ در این لحظه و در تمام لحظات سرپرست و نگاهدار و راهبر و یارى گر و راهنما و دیدبان باش، تا او را به صورتى که خوشایند اوست، ساکن زمین گردانیده و مدّت زمان طولانى در آن بهره مند سازی
داستان چاه جمکران
خبرگزاری شبستان: آنچه از روايات فهميده مي شود، عريضه نوشتن و در چاه انداختن يكي از راه هاي توسل است. همانطور كه دعاي لفظي از راه هاي توسل است و چاه جمكران هم فقط به خاطر اينكه نزديك مسجد جمكران است، مردم بعد از بجا آوردن اعمال مسجد حاجت هاي خود را نوشته و درون آن چاه مي اندازند. نه اينكه اگر شفاهاً از امام درخواستي داشته باشند، امام به آن آگاهي پيدا نمي كند بلكه يكي از راه هاي توسل درخواست كتبي و عريضه است.
حجت الاسلام جواد جعفری، مدرس مرکز تخصصی مهدویت در این باره پاسخ می دهند؛
آیا امام زمان(ع) از ایران ظهور می کنند یا از کشور دیگر؟
طبق روایات شیعه و سنی شکی نیست که امام عصر(ع) از مکه و از مسجدالحرام ظهور می کنند، این مساله به صراحت در روایات ما و اهل سنت آمده و در اعتقاد ما و سنی ها محل ظهور از کنار کعبه بیان شده است، در کتاب غیبت شیخ طوسی امام باقر(ع) می فرمایند: در آغاز قیام کنار کعبه بین رکن حجر الاسود و مقام حضرت ابراهیم حدود سیصد و چند نفر به تعداد جنگ بدر با امام زمان(ع) بیعت می کنند.
بنابراین روایت های زیادی به این محل اشاره می کند که محل قیام حضرت بین مسجد الحرام و مکه است. چون بعضی از دشمنان می گویند که شیعه معتقد است امام از سرداب سامرا یا از قم و ایران ظهور می کند. این حرف کذب را کسانی می گویند که می خواهند تفرقه بین شیعه و سنی ایجاد کنند و ما طبق روایات با سند صحیح معتقدیم که امام عصر(ع) در مکه و بین رکن و مقام ظهور می کنند.
علت بیان تعداد زیاد نشانه های ظهور در روایات چیست؟
یکی از دغدغه های اصلی و سوال مهم همین است. چون حجم زیادی از روایات به حوادث قبل از ظهور اشاره می کند. چه حوادث اجتماعی که دست مردم است و چه حوادث طبیعی مثل خورشید گرفتگی و ماه گرفتگی.
برای این روایات فلسفه و علت های مختلفی بیان می شود، ولی قبل از علت های بیان ظهور آنچه باعث ظهور می شود و سعادت دیدار حضرت را نصیب ما می کند، فراهم شدن شرایط ظهور است، باید زمینه های ظهور فراهم شود و وقتی فراهم شد، حضرت می آیند.
ما نباید توقع داشته باشیم که با اتفاق افتادن علامتی حضرت ظهور کنند. بنابراین یکی از کارکردهای نشانه های ظهور امیدبخشی است. به این معنی که در روزگار کنونی با خطر بزرگی که در دوران غیبت مواجهیم، بحث یاس و ناامیدی است، ممکن است وقتی انتظار طول بکشد، گروهی از اینکه منجی خواهد آمد، ناامید شود و واقعیت را کتمان کنند. بنابراین گفتند وقتی یکی از نشانه هایی در روایات آمده در جهان رخ دهد، نور امیدی در قلب ها بدرخشد و مردم امیدوار شوند که چنین اتفاقی خواهد افتاد. هر چند که فاصله اش زیاد باشد، مثل از بین رفتن سلسله بنی عباس است که قرن ها پیش اتفاق افتاد.
همچنین یکی از فلسفه های نشانه های ظهور غفلت زدایی است. ممکن است در دروان غیبت دچار روزمرگی شویم و از اینکه قرار است برای ظهور زمینه ساز کنیم، غفلت کنیم، پس وقتی اتفاقی می افتد که در روایات آمده، یک تلنگری به جامعه می زند که وعده ای داده شده و باید برای او زمنیه سازی کرد و خود را برای سربازی امام عصر(ع) محک بزنیم.
یکی دیگر از فلسفه های نشانه ها، شناخت امام زمان(ع) است. به این معنی که اگر کسی ادعا کرده ما از کجا بفهمیم این امام است، نشانه ای باید باشد که جهان متوجه شود این فرد امام است، بنابراین وقوع این نشانه ها نشان می دهد اگر کسی آمد، او امام است؛ در صیحه آسمانی دو صیحه بیان شده. یک صیحه رحمانی و یک صیحه شیطانی و اگر دو ندا بیاید و ما را به دو جبهه مختلف هدایت می کند، از کجا بفهمیم پاسخ داده اند؛ تنها کسانی متوجه صیحه رحمانی می شوند که امام را بشناسند.
نشانه های ظهور نیز یک سری از کارکردهای سلبی هم دارد که یکی از آنها شناسایی قیام های باطل است. به این معنی که کسی به نام مهدویت قیام کند، از کجا بدانیم این قیام حق است یا باطل، در اینجا علائم برای شناسایی حق از باطل به ما کمک می کند.
مهمترین کارکرد نشانه های ظهور نفی مدعیان دروغین است. کسانی که به دروغ ادعا می کنند، صحت ادعای او نشانه های ظهور است، بنابراین نشانه های ظهور کارکردهای مختلفی دارند و در جامعه تاثیر گذارند. به همین خاطر روایات زیادی در مورد نشانه ها وارد شده است.
فلسفه وجودی چاه امام زمان(ع) در جمکران چیست؟
توسل طبق اعتقادات مسلمانان یکی از بارزترین اعتقادات ماست، ما برای رفع حاجات می توانیم به اهل بیت(ع) توسل کنیم، آنها را واسطه قرار دهیم تا آنها از خدا بخواهند و خدا مشکل ما را حل کند. این توسل ها راه های مختلفی دارد. توسل قلبی، توسل شفاهی و توسل کتبی. به این معنی که ما حاجات خود را بنویسیم و به صورت مکتوب از اهل بیت(ع) بخواهیم. این روشی است که در روایات به ما توصیه شده است.
در کتاب مصباح کفعمی از امام صادق(ع) نقل شده، اگر کسی روزیش کم بود یا زندگی بر او تنگ گرفت یا هر حاجت مهمی دارد. چه دنیوی و اخروی، حاجت خود را در یک نامه بنویسد و آن را در آب بیندازد که البته شرایطی دارد. باید دعا بخواند و نامه را قبل از طلوع شمس به آب بیندازد.
بحث عریضه نوشتن در دوران امامان دیگر هم بوده تا زمان امام زمان(ع) که در کتاب بلدالامین کفعی آمده یکی از راه های توسل ها این است که امام مهدی(ع) را به فریادرسی خود دعوت کند. با این روش که شما حاجات خود را در نامه ای بنویسید و بعد آن را در یکی از مزار ائمه بیندازید یا در آب بیندازید.
الان چون چاه آب پیدا نمی شود. در مسجد جمکران چاهی کنده اند تا برای انداختن عریضه باشد. چاه جز مسجد نیست و با دستور امام هم ساخته نشده. فقط به دلیل عریضه انداختن است و چاه جمکران فرقی با چاه های دیگر ندارد و یک چاه معمولی است.
پایان پیام/
امام هادی (ع) با املای زیارت جامعه کبیره، افزون بر ایجاد فضای قوی عاطفی میان شیعیان و امامانشان، تصویری امیدساز از آینده به دست می‌دهد و همراه با آن، مهم ترین آموزه‌های مهدوی را در جان و دل شیعیان جای می‌دهد.
Copyright © 2015 Shabestan News Agency. all rights reserved.
صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید
چاه عریضه چاهی در مسجد جمکران است که برخی شیعیان، عریضه‌های خود به امام زمان(عج) را در آنجا می‌اندازند. این چاه تاریخچه مشخصی نداشته و در برخی مساجد دیگر نیز چاه‌هایی برای انداختن عریضه وجود داشته است. از آنجا که اصل عریضه نویسی به عنوان یکی از مصادیق حاجت و توسل به شمار میآید و روایاتی نیز برای آن وجود دارد این عمل در هر چاه یا آب روان می‌تواند انجام شود حتی در چاه مسجد جمکران.
برخی از مراجع دینی هرگونه قداستی را برای این چاه فاقد سند دانسته‌اند و با عریضه‌نویسی برای چاه مسجد جمکران به دلیل اعتقاد برخی به تقدس چاه مسجد مخالفت کرده‌اند. به گفته مسؤولان مسجد جمکران سالانه حدود یک میلیون عریضه در چاه جمکران انداخته میشود که جمع‌آوری و بازیافت میشود؛ البته بنا بر گزارش برخی از سایت‌های خبری، این چاه در آبان سال ۱۳۹۹ش تعطیل شده است.
چاه عریضه، چاهی است که در جنوب ساختمان اصلی مسجد جمکران و حدوداً پشت دیوار محراب مسجد قرار گرفته است. برخی نیز به اشتباه، این چاه را «چاه امام زمان» می‌نامند. مساحت اطراف چاه که به وسیله نرده محصور شده حدود ۳۰ متر مربع است. دهانۀ چاه، مربعی به ضلع ۵۰ سانتی‌متر است که با میله‌های آهنی پوشیده شده و تنها فضایی که بتوان یک کاغذ را از میان میله‌ها به داخل چاه انداخت، وجود دارد. به دلیل نبودن نور و کوچک بودن دهانۀ چاه، داخل آن پیدا نیست. در کنار محوطه‌ای که مخصوص آقایان است، محوطۀ بزرگتری به چشم می‌خورد که مخصوص خانم‌ها است و چاه جداگانه‌ای برای انداختن عریضه برای آنان تعبیه شده است. معمولا تعداد خانم‌هایی که اطراف چاه هستند، بیشتر از آقایان است.[۱]
تاریخچه مشخصی از چاه جمکران وجود ندارد. در گذشته چاهی در مسجد وجود داشت که مردم خاک آن را برای تبرک برمی‌داشتند؛ در سال ۱۳۱۰ شمسی آیت الله میرزا محمد فیض این چاه را به دلیل اینکه نزد مردم قداست بی‌موردی پیدا کرده بود پُر کرد و سنگ مرمری را که برخی قدمگاه امام زمان می‌پنداشتند از بین برد.[۲] در سال ۱۳۷۲ و با توسعه مسجد، چاهی که مردم عریضه‌های خود را در آن می‌انداختند داخل مسجد فعلی قرار گرفت و به جای آن اتاقکی به ارتفاع ۳ تا ۴ متر در مکان عریضه نویسی جدید ایجاد شد که عریضه‌ها را از ورودی بالای آن داخل این مکان می‌اندازند.[نیازمند منبع] هر دو تا سه ماه یکبار عریضه‌ها را جمع‌آوری کرده و به خمیر کاغذ تبدیل می‌کنند.[۳]
داستان چاه جمکران
درباره چاه عریضۀ مسجد جمکران سندی وجود ندارد که نشان دهد به امر امام زمان حفر شده باشد. تولیت مسجد جمکران یا هیچ یک از مراجع دینی برای این چاه قداستی قائل نیستند و در بنرهای اطراف چاه نیز به صراحت مقدس نبودن چاه بیان شده است.[۴]
در برخی مساجد شهرهای دیگر مانند اصفهان و کرمان نیز چنین سنتی رایج است. در مسجد جامع اردکان یزد نیز چاهی بوده که نزد مردم آن سامان مقدس بوده است اما امروزه آن را پوشانده‌اند.[۵]
عَریضه‌نویسی نوشتن نامه به منظور درخواست و حاجت گرفتن است که مخاطب آن می‌تواند خداوند یا یکی از معصومان باشد. این نوشته‌ها را معمولاً در کنار مزار معصومان یا آب روان یا چاه می‌اندازند. مضمون این کار نوعی دعا و توسل دانسته شده است.
عریضه‌نویسی، در ادیان پیش از اسلام نیز وجود داشته است از جمله عریضه‌نویسی یهودیان در پای دیوار ندبه است. آنها نامه‌های خود را با مضون دعا و درخواست، خطاب به خدا نوشته و با آرزوی اجابت، آن را در شیارهای این دیوار قرار می‌دهند.[۶]
تعداد افرادی که برای انداختن عریضه در محوطه چاه حاضر می‌شوند نسبت به افرادی که داخل مسجد هستند و به نماز و عبادت مشغولند، بسیار کمتر است.[۷] در پژوهشی که حدود سال ۱۳۹۰ انجام شد، بیشتر افرادی که عریضه خود را در چاه می‌انداختند، عریضه‌نویسی را از راه‌های توسل به خدا دانسته و در جواب این سؤال که چرا حاجات خود را در نماز یا در دعا در مسجد مطرح نمی‌کنید، می‌گفتند هم در نماز و دعا می‌گوییم و هم به صورت کتبی می‌نویسیم.[۸] آنان انداختن عریضه به چاه را به نوعی یک عمل سمبلیک و نمادین می‌دانند و هدفشان برقراری ارتباط با امام در قالب این کنش و تخلیۀ روحی ناشی از بیان گرفتاری‌ها است و در ضمن امید به برآورده شدن حاجاتشان از این طریق دارند.[۹]
بر اساس اخباری که آبان ۱۳۹۹ش در سایت‌های خبری غیررسمی انتشار یافته است، چاه مسجد جمکران به‌طور موقت و به‌دلیل آغاز عملیات عمرانی بسته شده و امکان انداختن عریضه در آن وجود ندارد.[۱۰] بر این اساس در اطلاعیه‌ای که در همین زمینه در مسجد جمکران نصب شده، چنین نوشته شده است: «شما می‌توانید برای انداختن برگه‌های عریضه از هر چاه آب یا نهر و رودخانه جاری در هر منطقه‌ای استفاده کنید و چاه عریضه قبلی مسجد هیچ خصوصیت و قداستی نداشته است.»[۱۱]
پیش از این، سید علی خامنه‌ای، از مراجع تقلید شیعه و رهبر جمهوری اسلامی ایران، انداختن نامه در چاه مسجد جمکران را دارای سند صحیح ندانسته و توصیه کرده بود در این چاه، عریضه انداخته نشود.[۱۲] ناصر مکارم شیرازی، دیگر مرجع تقلید شیعه نیز اعمال مرتبط با این چاه را صحیح ندانسته است.[۱۳] برخی چهره‌های دینی دیگر، این گونه توسل را باعث سست نشان دادن باورهای شیعه معرفی کرده‌اند.[۱۴]
صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید
چاه عریضه چاهی در مسجد جمکران است که برخی شیعیان، عریضه‌های خود به امام زمان(عج) را در آنجا می‌اندازند. این چاه تاریخچه مشخصی نداشته و در برخی مساجد دیگر نیز چاه‌هایی برای انداختن عریضه وجود داشته است. از آنجا که اصل عریضه نویسی به عنوان یکی از مصادیق حاجت و توسل به شمار میآید و روایاتی نیز برای آن وجود دارد این عمل در هر چاه یا آب روان می‌تواند انجام شود حتی در چاه مسجد جمکران.
برخی از مراجع دینی هرگونه قداستی را برای این چاه فاقد سند دانسته‌اند و با عریضه‌نویسی برای چاه مسجد جمکران به دلیل اعتقاد برخی به تقدس چاه مسجد مخالفت کرده‌اند. به گفته مسؤولان مسجد جمکران سالانه حدود یک میلیون عریضه در چاه جمکران انداخته میشود که جمع‌آوری و بازیافت میشود؛ البته بنا بر گزارش برخی از سایت‌های خبری، این چاه در آبان سال ۱۳۹۹ش تعطیل شده است.
چاه عریضه، چاهی است که در جنوب ساختمان اصلی مسجد جمکران و حدوداً پشت دیوار محراب مسجد قرار گرفته است. برخی نیز به اشتباه، این چاه را «چاه امام زمان» می‌نامند. مساحت اطراف چاه که به وسیله نرده محصور شده حدود ۳۰ متر مربع است. دهانۀ چاه، مربعی به ضلع ۵۰ سانتی‌متر است که با میله‌های آهنی پوشیده شده و تنها فضایی که بتوان یک کاغذ را از میان میله‌ها به داخل چاه انداخت، وجود دارد. به دلیل نبودن نور و کوچک بودن دهانۀ چاه، داخل آن پیدا نیست. در کنار محوطه‌ای که مخصوص آقایان است، محوطۀ بزرگتری به چشم می‌خورد که مخصوص خانم‌ها است و چاه جداگانه‌ای برای انداختن عریضه برای آنان تعبیه شده است. معمولا تعداد خانم‌هایی که اطراف چاه هستند، بیشتر از آقایان است.[۱]
تاریخچه مشخصی از چاه جمکران وجود ندارد. در گذشته چاهی در مسجد وجود داشت که مردم خاک آن را برای تبرک برمی‌داشتند؛ در سال ۱۳۱۰ شمسی آیت الله میرزا محمد فیض این چاه را به دلیل اینکه نزد مردم قداست بی‌موردی پیدا کرده بود پُر کرد و سنگ مرمری را که برخی قدمگاه امام زمان می‌پنداشتند از بین برد.[۲] در سال ۱۳۷۲ و با توسعه مسجد، چاهی که مردم عریضه‌های خود را در آن می‌انداختند داخل مسجد فعلی قرار گرفت و به جای آن اتاقکی به ارتفاع ۳ تا ۴ متر در مکان عریضه نویسی جدید ایجاد شد که عریضه‌ها را از ورودی بالای آن داخل این مکان می‌اندازند.[نیازمند منبع] هر دو تا سه ماه یکبار عریضه‌ها را جمع‌آوری کرده و به خمیر کاغذ تبدیل می‌کنند.[۳]
داستان چاه جمکران
درباره چاه عریضۀ مسجد جمکران سندی وجود ندارد که نشان دهد به امر امام زمان حفر شده باشد. تولیت مسجد جمکران یا هیچ یک از مراجع دینی برای این چاه قداستی قائل نیستند و در بنرهای اطراف چاه نیز به صراحت مقدس نبودن چاه بیان شده است.[۴]
در برخی مساجد شهرهای دیگر مانند اصفهان و کرمان نیز چنین سنتی رایج است. در مسجد جامع اردکان یزد نیز چاهی بوده که نزد مردم آن سامان مقدس بوده است اما امروزه آن را پوشانده‌اند.[۵]
عَریضه‌نویسی نوشتن نامه به منظور درخواست و حاجت گرفتن است که مخاطب آن می‌تواند خداوند یا یکی از معصومان باشد. این نوشته‌ها را معمولاً در کنار مزار معصومان یا آب روان یا چاه می‌اندازند. مضمون این کار نوعی دعا و توسل دانسته شده است.
عریضه‌نویسی، در ادیان پیش از اسلام نیز وجود داشته است از جمله عریضه‌نویسی یهودیان در پای دیوار ندبه است. آنها نامه‌های خود را با مضون دعا و درخواست، خطاب به خدا نوشته و با آرزوی اجابت، آن را در شیارهای این دیوار قرار می‌دهند.[۶]
تعداد افرادی که برای انداختن عریضه در محوطه چاه حاضر می‌شوند نسبت به افرادی که داخل مسجد هستند و به نماز و عبادت مشغولند، بسیار کمتر است.[۷] در پژوهشی که حدود سال ۱۳۹۰ انجام شد، بیشتر افرادی که عریضه خود را در چاه می‌انداختند، عریضه‌نویسی را از راه‌های توسل به خدا دانسته و در جواب این سؤال که چرا حاجات خود را در نماز یا در دعا در مسجد مطرح نمی‌کنید، می‌گفتند هم در نماز و دعا می‌گوییم و هم به صورت کتبی می‌نویسیم.[۸] آنان انداختن عریضه به چاه را به نوعی یک عمل سمبلیک و نمادین می‌دانند و هدفشان برقراری ارتباط با امام در قالب این کنش و تخلیۀ روحی ناشی از بیان گرفتاری‌ها است و در ضمن امید به برآورده شدن حاجاتشان از این طریق دارند.[۹]
بر اساس اخباری که آبان ۱۳۹۹ش در سایت‌های خبری غیررسمی انتشار یافته است، چاه مسجد جمکران به‌طور موقت و به‌دلیل آغاز عملیات عمرانی بسته شده و امکان انداختن عریضه در آن وجود ندارد.[۱۰] بر این اساس در اطلاعیه‌ای که در همین زمینه در مسجد جمکران نصب شده، چنین نوشته شده است: «شما می‌توانید برای انداختن برگه‌های عریضه از هر چاه آب یا نهر و رودخانه جاری در هر منطقه‌ای استفاده کنید و چاه عریضه قبلی مسجد هیچ خصوصیت و قداستی نداشته است.»[۱۱]
پیش از این، سید علی خامنه‌ای، از مراجع تقلید شیعه و رهبر جمهوری اسلامی ایران، انداختن نامه در چاه مسجد جمکران را دارای سند صحیح ندانسته و توصیه کرده بود در این چاه، عریضه انداخته نشود.[۱۲] ناصر مکارم شیرازی، دیگر مرجع تقلید شیعه نیز اعمال مرتبط با این چاه را صحیح ندانسته است.[۱۳] برخی چهره‌های دینی دیگر، این گونه توسل را باعث سست نشان دادن باورهای شیعه معرفی کرده‌اند.[۱۴]
صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید
چاه عریضه چاهی در مسجد جمکران است که برخی شیعیان، عریضه‌های خود به امام زمان(عج) را در آنجا می‌اندازند. این چاه تاریخچه مشخصی نداشته و در برخی مساجد دیگر نیز چاه‌هایی برای انداختن عریضه وجود داشته است. از آنجا که اصل عریضه نویسی به عنوان یکی از مصادیق حاجت و توسل به شمار میآید و روایاتی نیز برای آن وجود دارد این عمل در هر چاه یا آب روان می‌تواند انجام شود حتی در چاه مسجد جمکران.
برخی از مراجع دینی هرگونه قداستی را برای این چاه فاقد سند دانسته‌اند و با عریضه‌نویسی برای چاه مسجد جمکران به دلیل اعتقاد برخی به تقدس چاه مسجد مخالفت کرده‌اند. به گفته مسؤولان مسجد جمکران سالانه حدود یک میلیون عریضه در چاه جمکران انداخته میشود که جمع‌آوری و بازیافت میشود؛ البته بنا بر گزارش برخی از سایت‌های خبری، این چاه در آبان سال ۱۳۹۹ش تعطیل شده است.
چاه عریضه، چاهی است که در جنوب ساختمان اصلی مسجد جمکران و حدوداً پشت دیوار محراب مسجد قرار گرفته است. برخی نیز به اشتباه، این چاه را «چاه امام زمان» می‌نامند. مساحت اطراف چاه که به وسیله نرده محصور شده حدود ۳۰ متر مربع است. دهانۀ چاه، مربعی به ضلع ۵۰ سانتی‌متر است که با میله‌های آهنی پوشیده شده و تنها فضایی که بتوان یک کاغذ را از میان میله‌ها به داخل چاه انداخت، وجود دارد. به دلیل نبودن نور و کوچک بودن دهانۀ چاه، داخل آن پیدا نیست. در کنار محوطه‌ای که مخصوص آقایان است، محوطۀ بزرگتری به چشم می‌خورد که مخصوص خانم‌ها است و چاه جداگانه‌ای برای انداختن عریضه برای آنان تعبیه شده است. معمولا تعداد خانم‌هایی که اطراف چاه هستند، بیشتر از آقایان است.[۱]
تاریخچه مشخصی از چاه جمکران وجود ندارد. در گذشته چاهی در مسجد وجود داشت که مردم خاک آن را برای تبرک برمی‌داشتند؛ در سال ۱۳۱۰ شمسی آیت الله میرزا محمد فیض این چاه را به دلیل اینکه نزد مردم قداست بی‌موردی پیدا کرده بود پُر کرد و سنگ مرمری را که برخی قدمگاه امام زمان می‌پنداشتند از بین برد.[۲] در سال ۱۳۷۲ و با توسعه مسجد، چاهی که مردم عریضه‌های خود را در آن می‌انداختند داخل مسجد فعلی قرار گرفت و به جای آن اتاقکی به ارتفاع ۳ تا ۴ متر در مکان عریضه نویسی جدید ایجاد شد که عریضه‌ها را از ورودی بالای آن داخل این مکان می‌اندازند.[نیازمند منبع] هر دو تا سه ماه یکبار عریضه‌ها را جمع‌آوری کرده و به خمیر کاغذ تبدیل می‌کنند.[۳]
داستان چاه جمکران
درباره چاه عریضۀ مسجد جمکران سندی وجود ندارد که نشان دهد به امر امام زمان حفر شده باشد. تولیت مسجد جمکران یا هیچ یک از مراجع دینی برای این چاه قداستی قائل نیستند و در بنرهای اطراف چاه نیز به صراحت مقدس نبودن چاه بیان شده است.[۴]
در برخی مساجد شهرهای دیگر مانند اصفهان و کرمان نیز چنین سنتی رایج است. در مسجد جامع اردکان یزد نیز چاهی بوده که نزد مردم آن سامان مقدس بوده است اما امروزه آن را پوشانده‌اند.[۵]
عَریضه‌نویسی نوشتن نامه به منظور درخواست و حاجت گرفتن است که مخاطب آن می‌تواند خداوند یا یکی از معصومان باشد. این نوشته‌ها را معمولاً در کنار مزار معصومان یا آب روان یا چاه می‌اندازند. مضمون این کار نوعی دعا و توسل دانسته شده است.
عریضه‌نویسی، در ادیان پیش از اسلام نیز وجود داشته است از جمله عریضه‌نویسی یهودیان در پای دیوار ندبه است. آنها نامه‌های خود را با مضون دعا و درخواست، خطاب به خدا نوشته و با آرزوی اجابت، آن را در شیارهای این دیوار قرار می‌دهند.[۶]
تعداد افرادی که برای انداختن عریضه در محوطه چاه حاضر می‌شوند نسبت به افرادی که داخل مسجد هستند و به نماز و عبادت مشغولند، بسیار کمتر است.[۷] در پژوهشی که حدود سال ۱۳۹۰ انجام شد، بیشتر افرادی که عریضه خود را در چاه می‌انداختند، عریضه‌نویسی را از راه‌های توسل به خدا دانسته و در جواب این سؤال که چرا حاجات خود را در نماز یا در دعا در مسجد مطرح نمی‌کنید، می‌گفتند هم در نماز و دعا می‌گوییم و هم به صورت کتبی می‌نویسیم.[۸] آنان انداختن عریضه به چاه را به نوعی یک عمل سمبلیک و نمادین می‌دانند و هدفشان برقراری ارتباط با امام در قالب این کنش و تخلیۀ روحی ناشی از بیان گرفتاری‌ها است و در ضمن امید به برآورده شدن حاجاتشان از این طریق دارند.[۹]
بر اساس اخباری که آبان ۱۳۹۹ش در سایت‌های خبری غیررسمی انتشار یافته است، چاه مسجد جمکران به‌طور موقت و به‌دلیل آغاز عملیات عمرانی بسته شده و امکان انداختن عریضه در آن وجود ندارد.[۱۰] بر این اساس در اطلاعیه‌ای که در همین زمینه در مسجد جمکران نصب شده، چنین نوشته شده است: «شما می‌توانید برای انداختن برگه‌های عریضه از هر چاه آب یا نهر و رودخانه جاری در هر منطقه‌ای استفاده کنید و چاه عریضه قبلی مسجد هیچ خصوصیت و قداستی نداشته است.»[۱۱]
پیش از این، سید علی خامنه‌ای، از مراجع تقلید شیعه و رهبر جمهوری اسلامی ایران، انداختن نامه در چاه مسجد جمکران را دارای سند صحیح ندانسته و توصیه کرده بود در این چاه، عریضه انداخته نشود.[۱۲] ناصر مکارم شیرازی، دیگر مرجع تقلید شیعه نیز اعمال مرتبط با این چاه را صحیح ندانسته است.[۱۳] برخی چهره‌های دینی دیگر، این گونه توسل را باعث سست نشان دادن باورهای شیعه معرفی کرده‌اند.[۱۴]
صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید
چاه عریضه چاهی در مسجد جمکران است که برخی شیعیان، عریضه‌های خود به امام زمان(عج) را در آنجا می‌اندازند. این چاه تاریخچه مشخصی نداشته و در برخی مساجد دیگر نیز چاه‌هایی برای انداختن عریضه وجود داشته است. از آنجا که اصل عریضه نویسی به عنوان یکی از مصادیق حاجت و توسل به شمار میآید و روایاتی نیز برای آن وجود دارد این عمل در هر چاه یا آب روان می‌تواند انجام شود حتی در چاه مسجد جمکران.
برخی از مراجع دینی هرگونه قداستی را برای این چاه فاقد سند دانسته‌اند و با عریضه‌نویسی برای چاه مسجد جمکران به دلیل اعتقاد برخی به تقدس چاه مسجد مخالفت کرده‌اند. به گفته مسؤولان مسجد جمکران سالانه حدود یک میلیون عریضه در چاه جمکران انداخته میشود که جمع‌آوری و بازیافت میشود؛ البته بنا بر گزارش برخی از سایت‌های خبری، این چاه در آبان سال ۱۳۹۹ش تعطیل شده است.
چاه عریضه، چاهی است که در جنوب ساختمان اصلی مسجد جمکران و حدوداً پشت دیوار محراب مسجد قرار گرفته است. برخی نیز به اشتباه، این چاه را «چاه امام زمان» می‌نامند. مساحت اطراف چاه که به وسیله نرده محصور شده حدود ۳۰ متر مربع است. دهانۀ چاه، مربعی به ضلع ۵۰ سانتی‌متر است که با میله‌های آهنی پوشیده شده و تنها فضایی که بتوان یک کاغذ را از میان میله‌ها به داخل چاه انداخت، وجود دارد. به دلیل نبودن نور و کوچک بودن دهانۀ چاه، داخل آن پیدا نیست. در کنار محوطه‌ای که مخصوص آقایان است، محوطۀ بزرگتری به چشم می‌خورد که مخصوص خانم‌ها است و چاه جداگانه‌ای برای انداختن عریضه برای آنان تعبیه شده است. معمولا تعداد خانم‌هایی که اطراف چاه هستند، بیشتر از آقایان است.[۱]
تاریخچه مشخصی از چاه جمکران وجود ندارد. در گذشته چاهی در مسجد وجود داشت که مردم خاک آن را برای تبرک برمی‌داشتند؛ در سال ۱۳۱۰ شمسی آیت الله میرزا محمد فیض این چاه را به دلیل اینکه نزد مردم قداست بی‌موردی پیدا کرده بود پُر کرد و سنگ مرمری را که برخی قدمگاه امام زمان می‌پنداشتند از بین برد.[۲] در سال ۱۳۷۲ و با توسعه مسجد، چاهی که مردم عریضه‌های خود را در آن می‌انداختند داخل مسجد فعلی قرار گرفت و به جای آن اتاقکی به ارتفاع ۳ تا ۴ متر در مکان عریضه نویسی جدید ایجاد شد که عریضه‌ها را از ورودی بالای آن داخل این مکان می‌اندازند.[نیازمند منبع] هر دو تا سه ماه یکبار عریضه‌ها را جمع‌آوری کرده و به خمیر کاغذ تبدیل می‌کنند.[۳]
داستان چاه جمکران
درباره چاه عریضۀ مسجد جمکران سندی وجود ندارد که نشان دهد به امر امام زمان حفر شده باشد. تولیت مسجد جمکران یا هیچ یک از مراجع دینی برای این چاه قداستی قائل نیستند و در بنرهای اطراف چاه نیز به صراحت مقدس نبودن چاه بیان شده است.[۴]
در برخی مساجد شهرهای دیگر مانند اصفهان و کرمان نیز چنین سنتی رایج است. در مسجد جامع اردکان یزد نیز چاهی بوده که نزد مردم آن سامان مقدس بوده است اما امروزه آن را پوشانده‌اند.[۵]
عَریضه‌نویسی نوشتن نامه به منظور درخواست و حاجت گرفتن است که مخاطب آن می‌تواند خداوند یا یکی از معصومان باشد. این نوشته‌ها را معمولاً در کنار مزار معصومان یا آب روان یا چاه می‌اندازند. مضمون این کار نوعی دعا و توسل دانسته شده است.
عریضه‌نویسی، در ادیان پیش از اسلام نیز وجود داشته است از جمله عریضه‌نویسی یهودیان در پای دیوار ندبه است. آنها نامه‌های خود را با مضون دعا و درخواست، خطاب به خدا نوشته و با آرزوی اجابت، آن را در شیارهای این دیوار قرار می‌دهند.[۶]
تعداد افرادی که برای انداختن عریضه در محوطه چاه حاضر می‌شوند نسبت به افرادی که داخل مسجد هستند و به نماز و عبادت مشغولند، بسیار کمتر است.[۷] در پژوهشی که حدود سال ۱۳۹۰ انجام شد، بیشتر افرادی که عریضه خود را در چاه می‌انداختند، عریضه‌نویسی را از راه‌های توسل به خدا دانسته و در جواب این سؤال که چرا حاجات خود را در نماز یا در دعا در مسجد مطرح نمی‌کنید، می‌گفتند هم در نماز و دعا می‌گوییم و هم به صورت کتبی می‌نویسیم.[۸] آنان انداختن عریضه به چاه را به نوعی یک عمل سمبلیک و نمادین می‌دانند و هدفشان برقراری ارتباط با امام در قالب این کنش و تخلیۀ روحی ناشی از بیان گرفتاری‌ها است و در ضمن امید به برآورده شدن حاجاتشان از این طریق دارند.[۹]
بر اساس اخباری که آبان ۱۳۹۹ش در سایت‌های خبری غیررسمی انتشار یافته است، چاه مسجد جمکران به‌طور موقت و به‌دلیل آغاز عملیات عمرانی بسته شده و امکان انداختن عریضه در آن وجود ندارد.[۱۰] بر این اساس در اطلاعیه‌ای که در همین زمینه در مسجد جمکران نصب شده، چنین نوشته شده است: «شما می‌توانید برای انداختن برگه‌های عریضه از هر چاه آب یا نهر و رودخانه جاری در هر منطقه‌ای استفاده کنید و چاه عریضه قبلی مسجد هیچ خصوصیت و قداستی نداشته است.»[۱۱]
پیش از این، سید علی خامنه‌ای، از مراجع تقلید شیعه و رهبر جمهوری اسلامی ایران، انداختن نامه در چاه مسجد جمکران را دارای سند صحیح ندانسته و توصیه کرده بود در این چاه، عریضه انداخته نشود.[۱۲] ناصر مکارم شیرازی، دیگر مرجع تقلید شیعه نیز اعمال مرتبط با این چاه را صحیح ندانسته است.[۱۳] برخی چهره‌های دینی دیگر، این گونه توسل را باعث سست نشان دادن باورهای شیعه معرفی کرده‌اند.[۱۴]
صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید
چاه عریضه چاهی در مسجد جمکران است که برخی شیعیان، عریضه‌های خود به امام زمان(عج) را در آنجا می‌اندازند. این چاه تاریخچه مشخصی نداشته و در برخی مساجد دیگر نیز چاه‌هایی برای انداختن عریضه وجود داشته است. از آنجا که اصل عریضه نویسی به عنوان یکی از مصادیق حاجت و توسل به شمار میآید و روایاتی نیز برای آن وجود دارد این عمل در هر چاه یا آب روان می‌تواند انجام شود حتی در چاه مسجد جمکران.
برخی از مراجع دینی هرگونه قداستی را برای این چاه فاقد سند دانسته‌اند و با عریضه‌نویسی برای چاه مسجد جمکران به دلیل اعتقاد برخی به تقدس چاه مسجد مخالفت کرده‌اند. به گفته مسؤولان مسجد جمکران سالانه حدود یک میلیون عریضه در چاه جمکران انداخته میشود که جمع‌آوری و بازیافت میشود؛ البته بنا بر گزارش برخی از سایت‌های خبری، این چاه در آبان سال ۱۳۹۹ش تعطیل شده است.
چاه عریضه، چاهی است که در جنوب ساختمان اصلی مسجد جمکران و حدوداً پشت دیوار محراب مسجد قرار گرفته است. برخی نیز به اشتباه، این چاه را «چاه امام زمان» می‌نامند. مساحت اطراف چاه که به وسیله نرده محصور شده حدود ۳۰ متر مربع است. دهانۀ چاه، مربعی به ضلع ۵۰ سانتی‌متر است که با میله‌های آهنی پوشیده شده و تنها فضایی که بتوان یک کاغذ را از میان میله‌ها به داخل چاه انداخت، وجود دارد. به دلیل نبودن نور و کوچک بودن دهانۀ چاه، داخل آن پیدا نیست. در کنار محوطه‌ای که مخصوص آقایان است، محوطۀ بزرگتری به چشم می‌خورد که مخصوص خانم‌ها است و چاه جداگانه‌ای برای انداختن عریضه برای آنان تعبیه شده است. معمولا تعداد خانم‌هایی که اطراف چاه هستند، بیشتر از آقایان است.[۱]
تاریخچه مشخصی از چاه جمکران وجود ندارد. در گذشته چاهی در مسجد وجود داشت که مردم خاک آن را برای تبرک برمی‌داشتند؛ در سال ۱۳۱۰ شمسی آیت الله میرزا محمد فیض این چاه را به دلیل اینکه نزد مردم قداست بی‌موردی پیدا کرده بود پُر کرد و سنگ مرمری را که برخی قدمگاه امام زمان می‌پنداشتند از بین برد.[۲] در سال ۱۳۷۲ و با توسعه مسجد، چاهی که مردم عریضه‌های خود را در آن می‌انداختند داخل مسجد فعلی قرار گرفت و به جای آن اتاقکی به ارتفاع ۳ تا ۴ متر در مکان عریضه نویسی جدید ایجاد شد که عریضه‌ها را از ورودی بالای آن داخل این مکان می‌اندازند.[نیازمند منبع] هر دو تا سه ماه یکبار عریضه‌ها را جمع‌آوری کرده و به خمیر کاغذ تبدیل می‌کنند.[۳]
داستان چاه جمکران
درباره چاه عریضۀ مسجد جمکران سندی وجود ندارد که نشان دهد به امر امام زمان حفر شده باشد. تولیت مسجد جمکران یا هیچ یک از مراجع دینی برای این چاه قداستی قائل نیستند و در بنرهای اطراف چاه نیز به صراحت مقدس نبودن چاه بیان شده است.[۴]
در برخی مساجد شهرهای دیگر مانند اصفهان و کرمان نیز چنین سنتی رایج است. در مسجد جامع اردکان یزد نیز چاهی بوده که نزد مردم آن سامان مقدس بوده است اما امروزه آن را پوشانده‌اند.[۵]
عَریضه‌نویسی نوشتن نامه به منظور درخواست و حاجت گرفتن است که مخاطب آن می‌تواند خداوند یا یکی از معصومان باشد. این نوشته‌ها را معمولاً در کنار مزار معصومان یا آب روان یا چاه می‌اندازند. مضمون این کار نوعی دعا و توسل دانسته شده است.
عریضه‌نویسی، در ادیان پیش از اسلام نیز وجود داشته است از جمله عریضه‌نویسی یهودیان در پای دیوار ندبه است. آنها نامه‌های خود را با مضون دعا و درخواست، خطاب به خدا نوشته و با آرزوی اجابت، آن را در شیارهای این دیوار قرار می‌دهند.[۶]
تعداد افرادی که برای انداختن عریضه در محوطه چاه حاضر می‌شوند نسبت به افرادی که داخل مسجد هستند و به نماز و عبادت مشغولند، بسیار کمتر است.[۷] در پژوهشی که حدود سال ۱۳۹۰ انجام شد، بیشتر افرادی که عریضه خود را در چاه می‌انداختند، عریضه‌نویسی را از راه‌های توسل به خدا دانسته و در جواب این سؤال که چرا حاجات خود را در نماز یا در دعا در مسجد مطرح نمی‌کنید، می‌گفتند هم در نماز و دعا می‌گوییم و هم به صورت کتبی می‌نویسیم.[۸] آنان انداختن عریضه به چاه را به نوعی یک عمل سمبلیک و نمادین می‌دانند و هدفشان برقراری ارتباط با امام در قالب این کنش و تخلیۀ روحی ناشی از بیان گرفتاری‌ها است و در ضمن امید به برآورده شدن حاجاتشان از این طریق دارند.[۹]
بر اساس اخباری که آبان ۱۳۹۹ش در سایت‌های خبری غیررسمی انتشار یافته است، چاه مسجد جمکران به‌طور موقت و به‌دلیل آغاز عملیات عمرانی بسته شده و امکان انداختن عریضه در آن وجود ندارد.[۱۰] بر این اساس در اطلاعیه‌ای که در همین زمینه در مسجد جمکران نصب شده، چنین نوشته شده است: «شما می‌توانید برای انداختن برگه‌های عریضه از هر چاه آب یا نهر و رودخانه جاری در هر منطقه‌ای استفاده کنید و چاه عریضه قبلی مسجد هیچ خصوصیت و قداستی نداشته است.»[۱۱]
پیش از این، سید علی خامنه‌ای، از مراجع تقلید شیعه و رهبر جمهوری اسلامی ایران، انداختن نامه در چاه مسجد جمکران را دارای سند صحیح ندانسته و توصیه کرده بود در این چاه، عریضه انداخته نشود.[۱۲] ناصر مکارم شیرازی، دیگر مرجع تقلید شیعه نیز اعمال مرتبط با این چاه را صحیح ندانسته است.[۱۳] برخی چهره‌های دینی دیگر، این گونه توسل را باعث سست نشان دادن باورهای شیعه معرفی کرده‌اند.[۱۴]
اجرای محدود آئین خطبه خوانی شب عاشورا در حرم رضوی
روایتی از شهادت حضرت علی اصغر(ع)
تحویل 9000 تخته فرش حرم امام رضا(ع) به هیئات مذهبی مشهد
نرم افزار استخاره با توجه به نظرات حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی )
مردم كوفه نامه نوشتند و از من خواستند كه به سوى آنان بروم، بدان اميد كه (با تشكيل حكومت اسلامى) نشانههاى حق زنده و بدعتها نابود شود
اگر ما فقط بگوییم جمهوری اسلامی باید مسائل اقتصادی را حل کند و مسائل فرهنگی را فراموش کنیم معنایش این است که نیمی از شعار جمهوری اسلامی را فراموش کرده باشیم
دبیر شورای عالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی کشور با حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی دیدار کرد.
آن حضرت پس از دریافت وحی، به على علیه السلام فرمود تو سوره برائت را ابلاغ كن؛ من مأمور شده ام بر اینكه اين سوره را ابلاغ نكند مگر من يا مردى كه از من استداستان چاه جمکران
ماجرای صلح حدیبیه / دیپلماسی صلح آمیز پیامبر اسلام صلّی الله علیه وآله وسلّم / اهتمام اسلام به قرارداد اجتماعی / صلح در سایه ی کینه زدایی / نهی از سوء ظن به خدا / صلح و مصلحت / صلحی برای هجرت / صلح حدیبیه، بزرگ ترین پیروزی
پیمان صلح حدیبیه بین پیامبر صلّی الله علیه وآله وسلّم و مشرکان مکه به خوبى نشان داد آن حضرت هرگز بی دليل به قوم و جمعيتى حمله نمی کند
برخورد قاطعانه پيامبر اكرم صلّی الله علیه وآله وسلّم با یهودیان بنی قریظه نشان می دهد «صهيونيست ها» نیز همچون اسلاف خود زبانشان زور است
به اطلاع مخاطبین عزیز می رساند هفتاد و هشتمین شماره ماهنامه الکترونیکی خبری – تحلیلی بلیغ (تیر 1401) منتشر شد
ما سالیان سال درمقابل گفته های آنان سکوت کردیم و دفاع جانانه نکردیم، اما این سفرها سبب می شود که بخشی از این سمپاشی ها برچیده بشود
اینجانب به شخص جنابعالی و همۀ بازماندگان عزیز صمیمانه تسلیت عرض می کنم و از خدا عمر طولانی توأم با موفقیت برای جنابعالی مسألت دارم
گرانی های افسارگسیخته با وجود افزایش درآمدهای نفتی دولت به عنوان معمایی برای مردم شده که لازم است دولتمردان جواب قانع کننده ای برای آن داشته باشند.
هیئت اعزامی حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مدّظلّه) در محل بعثه مستقر و فعالیت خود را آغاز نمودند
برای کاهش هرچه بیشتر دوران دادرسی باید قوانین دست و پاگیر حذف شود؛ ممکن است بعد از اینکه حکم هم صادر شد باز هم در پیچ و خم قانون بیفتد و اعتراض کنند که قانون یا حکم ایراد داشته است
تولیت آستان قدس رضوی با حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی دیدار کرد
در آبادان فاجعه ای واقع شد که مربوط به ضعف خودمان بود. کار به جایی رسید که داد مردم هم بلند شد و ما هم واقعاً از این قضیه ناراحت شدیم که عزیزانمان داغدار شدند.
شما را شایسته برای چنین سفر و ملاقاتی می دانم و امیدوارم مسئولین واتیکان و خصوصا جناب پاپ همان طور که به این دیدارها و گفت و گوها روی موافق نشان داده اند، به آن نیز اهمیت بدهند
اینکه در 400 سال قبل مسجد جامعی در اصفهان بنا شده که رنگ گنبد آن نیز تاکنون ثابت است، در حالی که یک بنای ده طبقه که هنوز مراحل ساختمانی آن تکمیل نشده، فرو می ریزد و عده ای کشته و مجروح می شوند، بیانگر بی مسئولیتی و بی اخلاقی برخی هاست
به اطلاع مخاطبین عزیز می رساند هفتاد و هفتمین شماره ماهنامه الکترونیکی خبری – تحلیلی بلیغ (خرداد 1401) منتشر شد
کلمات امام هادی علیه السلام سعادت بخش دنیا و آخرت است
هر كس دخترش را شاد و مسرور كند چنان است كه گويى كسى از فرزندان اسماعيل علیه السلام را آزاد كرده باشد
مرقد شریف حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا علیه السلام سرمایه ای بزرگ و روحانی برای تعمیق اعتقادات مذهبی به شمار می آید
وقتی صداى مؤذّن را مى شنوید در کنار درب مسجد می ایستاد، بدنش می لرزید، رنگش تغيير كرده و چهره اش به زردى مى گرایید، …
وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی باید در راستای توانمندسازی کودکان کار و بی سرپرست جامعه اقدام کند
اول اینکه محدثین می گویند که از هیچ امامی به اندازه ی امام صادق علیه السلام روایت نقل نشده است؛ …
فتح خرمشهر را هرگز کسی به آسانی باور نمی کرد، ولی رزمندگان ما توانستند به چنین موفقيت بزرگی دست يابند که اين تنها در سايه لطف الهی ممکن بود
این عالم فرزانه در طول عمر خویش سعی وافر در جذب جوانان به اسلام و اهل بیت علیهم السلام داشت و جمع کثیری از آنان در جلسات او شرکت می کردند
علیرغم اقتضای سن ایشان، او شخصیتی روشن فکر و به روز بود که این را می توان از اعلامیه هایی که در حوادث گوناگون منتشر می کرد، به وضوح دریافت
با همت پایگاه اطلاع رسانی و مرکز فناوری اطلاعات دفتر حضرت آیت الله مکارم شیرازی در آستانه سی و سومین نمایشگاه کتاب تهران، وب سایت کودک و نوجوان بر پایه مجموعه داستانی نیکو و نیکان تولید و در معرض استفاده عموم قرار گرفت.
داستان چاه جمکران
عاقبت افرادي كه دست به خودكشي مي‌زنند چيست؟ لطفاً چند روايت …عاقبت افرادي كه دست به خودكشي مي‌زنند چيست؟ لطفاً چند روايت در اين زمينه بنويسيد؟خود كشي از گناهان بزرگ است و در دين مبين اسلام بدون قيد …
براي ارتباط داشتن با جنيان مؤمن و مسلمان چه مي‌توان كرد؟ آيا…براي ارتباط داشتن با جنيان مؤمن و مسلمان چه مي‌توان كرد؟ آيا احضار آنها جايز است؟ارتباط با جن و دخالت آنها در زندگي بشر از ديرباز ذ…
آيا انسان هاي بهشتي در بهشت هر چه دلشان بخواهند مي توانند طل…آيا انسان هاي بهشتي در بهشت هر چه دلشان بخواهند مي توانند طلب كنند؟ لطفاً به طور مفصل بيان كنيد؟با مراجعه به آياتي كه در رابطه با بهشت و …
در اصطلاح، عريضه نويسي يكي از شيوه هاي خاص توسل است.[1] كه در طول تاريخ، در فرهنگ اسلامي همواره مورد توجه بوده است. توضيح آنكه افراد جامعه با يك سلسله نياز و گرفتاري ها مواجه مي شوند كه بر حسب ظاهر امكان بر طرف نمودن آنها از طريق اسباب ظاهري و مادي ميسر نيست، يا حداقل بسيار مشكل است، در چنين مواردي به جاي نااميد شدن، از ناحيه پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ و ائمه اطهار ـ عليهم السلام ـ توصيه شده است كه از دعا و توسل كمك گرفته شود. آن گاه براي خود توسل شيوه هاي مختلفي بيان شده است كه يكي از آنها عريضه نوشتن است. عريضه گاه خطاب به خداوند است و در آن فرد نيازمند ضمن اشاره به مشكل و حاجت مورد نظر خود به مقام و منزلت يكي از معصومين يا همه آنها در پيشگاه خداوند متوسل مي شود و يا اينكه مستقيماً به معصوم نوشته مي شود تا او بواسطه ارج و منزلتي كه در نزد خداوند متعال دارد از خدا برآورده شدن آن حاجت و نياز را درخواست نمايد و در واقع واسطه بين خدا و بنده خدا بشود و يا اينكه خود معصوم بواسطه ولايت و قدرتي كه از ناحيه پروردگار عالم به او عطاء شده است، به اذن خداوند مهربان اين نياز و گرفتاري را برطرف سازد. بديهي است كه هيچ كدام از اين امور با قيودي كه براي آنها ذكر شد به اموري نظير شرك و بت پرستي و بدعت منتهي نمي شوند. در روايات و احاديث زيادي به عريضه نويسي به عنوان يكي از راه هاي توسل اشاره شده است كه دو نمونه از آن را مي آوريم:امام صادق ـ عليه السلام ـ مي فرمايند:«هرگاه كسي حاجت و درخواستي از خداوند متعال داشته باشد و يا از موضوعي در هراس باشد آن را به اين ترتيب كه بيان مي شود بر روي كاغذي بنويسد و در آب جاري و يا در چاه عميقي بيندازد…»[2]و در منتهي الامال آمده است كه:«هر كس حاجتي دارد، آنچه را كه ذكر مي شود در يك قطعه كاغذي بنويسد و در ضريح يكي از ائمه و يا در نهر آب و يا در چاپ آب بيندازد.»[3]پس آنچه از روايات فهميده مي شود، عريضه نوشتن و در چاه انداختن يكي از راه هاي توسل است همانطور كه دعاي لفظي از راههاي توسل است و چاه جمكران هم فقط به خاطر اينكه نزديك مسجد جمكران مي باشد مردم بعد از بجا آوردن اعمال مسجد حاجت هاي خود را نوشته و درون آن چاه مي اندازند نه اينكه اگر شفاهاً از امام در خواستي داشته باشند امام به آن آگاهي پيدا نمي كند بلكه يكي از راه هاي توسل در خواست كتبي و عريضه است و اگر مردم گريه مي كنند به خاطر عشق به امام زمان ـ عج الله تعالي فرجه ـ بوده و بخاطر گرفتاري هاي خودشان مي باشد. بله اگر براي چاه گريه و زاري كرده و به خود چاه متوسل شوند هم شرك بوده و هم بدعت مي باشد كه در روايت و مكتب اسلام مردود است.معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:1 .كتاب عريضه نويسي، اثر سيدصادق سيدنژاد، چاپ انتشارات مسجد مقدس جمكران.2. كتاب آيين نيايش، اثر ابراهيم غفاري، چاپ انتشارات آستان قدس رضوي.3. منتهي الآمال، شيخ عباس قمي.پي نوشت ها:[1] . مجلسي، محمدباقر، بحارالانوار، بيروت، مؤسسه الوفا، 1404، ج 96، ص 243 و كفعمي ابراهيم ابن علي عاملي، البلد الامين، چاپ سنگي، ص 89.[2] . قمي، عباس، كليات منتهي الامال، نشر الهادي، اول، 1376، ص 927. [3] . قمي، عباس، منتهي الامال، ص 89.
عریضه نویسی به عبارتی عرض توسل و تقاضای حاجت از خداوند، ریشه در روایاتی دارد که در این باره نقل شده است.
در برخی کتاب ها، درباره عریضه به محضر مقدّس ولی عصر (عج)، متن عریضه و شیوه طرح آن، نکاتی آمده است. مرحوم محدّث قمی در منتهی الآمال می نویسد:
«هر کس در ضریح ائمه (علیهم السلام) عریضه و کاغذی را ببندد و مُهر کند و آن را در نهر یا چاه آب و یا برکه¬ای بیاندازد و به نیت حضرت صاحب الزمان (عج) حاجت خود را ذکر کند، آن بزرگوار عهده دار برآورده شدن حاجت وی می شود.» (1)داستان چاه جمکران
و در کتب دیگری همانند «تحفة الزائر» مجلسی و «مفاتیح النجاة» سبزواری و مسجد مقدس جمکران تجلّی گاه صاحب الزمان (عج) (2) به این قضیه نیز اشاره شده است.
پس نباید تصور کرد که این چاه جزوی از مسجد مقدس جمکران است و به دستور حضرت حفر شده است و بدین منظور لحاظ گردیده و حضرت (علیهم السلام) نامه هایی را که در آن انداخته می شود حتماً می-خواند. بلکه بعدها برای آسان شدن عریضه نویسی، چاهی در مسجد جمکران حفر شد
بر همین اساس، چاهی در مسجد مقدس جمکران وجود دارد. امّا این چاه خصوصیتی ندارد و انسان می تواند برای توسل و عرض حاجت به محضر حضر، در آن چاه یا چاه و نهر دیگری، عریضه خود را بیاندازد. پس نباید تصور کرد که این چاه جزوی از مسجد مقدس جمکران است و به دستور حضرت حفر شده است و بدین منظور لحاظ گردیده و حضرت (علیه السلام) نامه هایی را که در آن انداخته می شود حتماً می-خواند. بلکه بعدها برای آسان شدن عریضه نویسی، چاهی در مسجد جمکران حفر شد.
-پی نوشتها:
1.شیخ عباس قمی / منتهی الآمال / چاپ اسلامیه / 1379 / ص491.
2.مسجد مقدس جمکران تجلی گاه صاحب الزمان، سید جعفر میر عظیمی.
معرفی منابع برای مطالعه بیشتر:
1- منتهی الآمال، شیخ عباس قمی.
2- نجم الثاقب نوری
3- مسجد مقدس جمکران، تجلّی گاه صاحب الزمان (ع)، میر عظیمی.
4- موعود شناسی، علی اصغر رضوانی.
بخش مهدویت تبیان
بخش مهدویت تبیان
منبع: پورتال جامع مهدویت
تبیان، دستیار هوشمند زندگی
پل های ارتباطی
بلوار کشاورز،خیابان نادری،نبش حجت دوست،پلاک 12
public@tebyan.com
02181200000
دسترسی سریع
محصولات و خدمات
اشتراک در خبرنامه
کلیه حقوق این سایت مربوط به موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان می‌باشد.
دیدگاهتان را بنویسید