خلاصه داستان ظلمت در نیمروز

“ما پیام آور حقیقتی بودیم، که توی دهانمان به دروغ تبدیل شد. برای شما آزادی آوردیم ولی در دستان ما به تازیانه تبدیل شد. ما حیات و زندگی آوردیم ولی صدای ما به هر کجا رسید گیاهان لرزیدند و صدای خش خش برگ ها بلند شد” مرسیجمله ی حفظ سنگر هم یادآور جمله ی حفظ نظام از همه چیز واجب تره می باشد ! پاکی وسیله هدف را توجیه کند !! جالبه ! به نوعی شبیه همان جمله ایست که یکی از حضرات ! می فرمود : ما مامور به تکلیفیم نه محکوم به نتیجه ! اینکه در آن تکلیف و سرمشق چقدر وسایل پاک هستند را … الله اعلم !…جمله های جالبی بودند در کل

سلامتشابهات جوریه که واقعاٌ به دل میشینهممنون

سلام انتخاب جملات، جالب بود و باعث ایجاد حس شوق خریدن شد.***تشابهات تاریخی در برخی موارد آنقدر به هم نزدیک می شوند که آدم می ماند چرا بازخوانی تاریخ اینقدر برایمان بی اهمیت است.سرنوشت آن بازجو که به خاطر تشکیک در گناهکاری متم مورد لطف شخص اول قرار می گیرد و اعدام می شود برایم جالب بود.یک حکومت چقدر باید تنها شده باشد که اینگونه رفتار کند و این تنهایی بالاخره کار دستش می دهد.

سلامممنون …امیدوارم پیداش کنید و لذت ببریدهمین بی اهمیت بودن بازخوانی تاریخه که موجب شده دایره وار دور خودمون بچرخیم …!

در این مدت و در بین کتابهایی که معرفی کردی یکی را نخوانده ام. طلمت در نیمروز و گتسبی بزرگ را امسال خوانده ام. از اولی بسیار خوشم آمد و از دومی زیاد نه. برعکس آن همه تعریفی که شنیده بودم.اما گویا در زمان خودش رمان مهمی بوده و به قول یکی از دوستان ارزش تاریخی دارد!

سلامارزش تاریخیش که ظاهراٌ زیاده چون جزء کیس های درسیه بازم ظاهراٌ ولی همانطور که گفتم شسته رفته بود شاید اون جمله دومین رمان بزرگ قرن بیستم توقع آدم را زیاد بالا می برهمن اگر جای ناشر باشم این جمله را حذف می کنم و شاید نهایتاٌ به مدرن لایبرری اشاره کنم مثل روی جلد همین کتاب ظلمت در نیمروز

درود فراواناین روزها به خواندن کتاب ها و یا خاطرات نظامهای سیاسی توتالیتر علاقه زیادی دارم مثلا دلم میخواد یک بار دیگر کتاب ” فرار از گولاک ” یا رمان ” 1984 ” را بخوانم . شباهت های زیادی بین سرنوشت آن ملت ها و شرایط فعلی جامعه ما وجود دارد ممنون از معرفی این کتاب .

سلاماحتمالاٌ 1984 را طی دو سه هفته آینده دستم می گیرم دوبارهولی فرار از گولاک را نخواندمشباهت ها بیداد می کنه و آدم را به فکر وا می داره خواهش می کنمامیدوارم بخونید و لذت ببرید

چرا هیچکدوم از این کتابا رو من نخوندم؟؟؟؟

هر کدام از ما لیست بی پایانی از کتابهای نخوانده داریمنگران نباشیدفقط باید سعی کنیم بهترین ها رو انتخاب کنیم و سرانه مطالعه مان را افزایش بدیمممنون

کار با ارزشی می کنید با معرفی گوشه های از ادبیات دنیا

سلامممنونمولی فکر می کنم شاید مشارکت چند نفره باشه مطالب پر بار تر بشه

اینقد لیست کتابهای اینجا داره زیاد میشه که تمام تابستونمون را صرف خوندنش کنیم باز هم کمه.

سلامالبته شما انتخاب می کنید و ثانیاٌ وقتی کتاب جذاب باشه خودش وقتش رو پیدا می کنه!کافیه که دل به دلش بدید

سلام.چه حرفای آشنایی! انگار بعضی چیزا باید تکرار شه تا آدم متوجه شه بلایی که سرش اومده قبلا سر خیلیای دیگه اومده بود و با این روند حماقت‌ها بعیده دوباره تکرار نشه.من این رمان رو نخوندم اما پارسال «در انتظار تاریکی در انتظار روشنایی» ایوان کلیما رو خوندم که به شدت حسب حال بود.یه پیشنهاد: نشونی ترجمه‌ی رمان‌هایی رو که معرفی می‌کنی آخر مطلب بیار.

سلامجای خوشبختیه که ما حماقت های سابقمون رو تکرار نکنیم ولی لازمه اش اینه که از ریشه های بروز آن حماقتها آگاهی پیدا کنیم… کار یک نفر و دو نفر و یک میلیون نفر نیست …یه اکثریت لازمه وگرنه حماقت ها تکرار میشه………….پیشنهادتون رو عملی می کنم خوب و لازمهدر اولین فرصت برای قبلی ها رو هم می گذارم.دوستان دیگر هم پیشنهاد بدهند که کار بهتری داشته باشیمممنون

متاسفانه نخوندمش ولی کاملا آشکاره که این روباشوف بیچاره یه آدم خیالی هستش. البته خوب نمونه های واقعی که بدتر از این بلاها سرشون اومده زیاده ولی چیزی که هست و ذهنم رو مغشول می کنه اینه که انگار نویسنده خواسته یه خرده پیاز داغ قضیه رو زیاد کنه. این که فلان مهندس کشاورزی رو به خاطر نوع کودی که انتخاب کرده اعدام کردن با مطالعات من جور در نمی یاد. حتی اگرم اتفاق افتاده باشه به هرحال رویه نبوده مگه اینکه قضیه امنیتی بوده که خوب ما بی خبر می مونیم. درسته که استالین یه آدم عوضی به تمام معنی بوده اما به هرحال یه منطقی هم داشته وگرنه نمی تونسته انقدر سرکار بمونه. درباره ش آقای دکتر سرزعیم توی وبلاگشون نوشته و قضیه رو از دید یه اقتصاد دان بررسی کرده. شباهتهایی هم که فرمودید کلا زایده قوه وهم شماست. شاید در روشهای یه شباهتهایی باشه اما اصول کلا متفاوت هست و البته همین هم قضیه رو ناجورتر می کنه. پی نوشت: بازم تیکه رو انداختید ها: مسکن مهر. همیشه باید یه جوری عاشقان ولایت رو بچزونید دیگهُ نه؟

سلامتوصیه می کنم این کتاب رو….شاید پیاز داغ قضیه زیاد شده باشد که طبیعی است اما مورد مذکور در اصل اشاره دارد که دگراندیشی در این رژیم ها تحمل نمی شود و هر نوع دگراندیشی این پتانسیل را دارد که تعبیر به مخالفت یا براندازی شود…ممنون

چه استالین هایی بعد از لنین ها…!

سلامبله دیگه… همیشه بعد لنین ، استالینی در راه است!

من امروز خوندمش. این روباشوف به نظرت تروتسکی نیست؟

سلامشباهت های زیادی وجود داره… منهای جزئیاتشمنتها در چنین سیستم هایی از این آدم ها زیادند مثل زینوویف و کامنف و کثیری دیگر… اما این دو تا بیشتر منو یاد روباشوف می اندازند…یعنی برعکس!راضی بودید از کتاب؟به نظر من کتاب خوبی بود.

راضی بودم. بله. خوب بود. دو روزه خوندمش. نثرش خوب بود و ترجکه‌اش هم کفایت می‌کرد. ارادت.

سلامشما احتمالن ترجمه خانم دقیقی را خوانده اید.مطلب های قدیمی ام چقدر روده درازانه و برملا کننده بوده است!!

منم امروز تمومش کردم. می تونستم نوشته ی شما رو بخونم و دیگه کتاب رو نخونم!
من نفهمیدم چرا روباشوف تصمیم گرفت وا بده؟! توی اون مقاله ی شرق نوشته بود که می خواست با مردنش هم به حزب خدمت کنه. اما من موافق نیستم. انگار که راوی می خواست خودش رو به روباشوف تحمیل کنه. یعنی می خواست بگه که یه کسی مثل روباشوف علی رغم توانایی و آگاهی، خسته و تسلیم شد. اما این خستگی و تسلیم به روباشوف نمی خورد. نمی چسبید! یه جورایی انگار خودش این خستگی و نا امیدی رو انتخاب کرده بود.
خیلی خوشحالم که هنوز هم می نویسید.
نویسا باشید!

سلام بر پری کتابخوان چه جالب که تو هم این کتاب خوب رو خوندی دوست خوب من افرین این نوشته های قدیمی من یه جورایی همه کتاب رو تلف می کردند!! اما در باب وا دادن به نظرم روباشوف عمری در جهت انقلاب و تداوم حزب کار کرده بود ولذا چندان دور از ذهن نیست که به خاطر تداوم حزب تن بدهد به اعتراف دروغ و خودزنی بکند … فکر کنم بازجوی دوم هم با توسل به این موضوع مقاومت او را شکاند… البته آن موضوع اعاده حیثیت توسط تاریخ هم در شل شدن آدم بی تاثیر نیست…یک روزی خواهد آمد که من نامم و آبرویم بازخواهد گشت!… حالا که زورمون نمیرسه … در واقع این بلا سر خیلی ها در شوروی آمد و آدمهایی گردن کلفت مثل روباشوف آمدند و اعتراف و خودزنی کردند…یک کتاب هست به اسم روشنفکران و عالیجنابان خاکستری بد نیست گیر آوردید نگاهی بیاندازید…ویتالی شینتالیسکی… خیلی تلاش لازم است که باز هم بنویسم خیلی اما خب راه دیگری هم مونده برام!!!؟؟؟؟ خوانا باش

۱-کتاب پر کششی نبود ولی خوب بود۲-حاجی ما تو سازمان مهندسی هستیم رژه چیه؟؟؟نگهبانی هم نداریم.(چهار راه فاطمی شما که تهرانی هستید)۳-از سرهنگ جعفری آمار بگیر میگه چخبره

سلام1- باید یک تلفن به سرهنگ بزنم تا کمی درجه پرکشش شدن را برایتان بالا ببرد 2- همه‌ی سربازها مدعی‌اند رژه و نگهبانی ندارند (البته اگر مخاطبشان نامزدشان یا شخصی در آن مایه‌ها نباشد!) ولی بعدها از قوطی خاطراتشان رژه و نگهبانی بیرون می‌ریزد 3- البته اگر واقعاً رژه و نگهبانی نداری باید آمارت را به سرهنگ بدهم تا خاطراتت را در این زمینه پربار کند! حیف نیست حالا که داری سربازی می‌ری نگهبانی ندی!!؟؟

نمیدونم چی در مورد این کتاب بگم.فوق العاده.بسیار بسیار زیبا.انگار آدم هر چقدر در مورد اشتباهات حکومت های سوسیالیستی مطالعه کنه بازم کافی نیست.من ترجمه ی خانم دقیقی رو خوندم و واقعا عالی بود.از تک تک جملاتش میشه درس گرفت.حتما دوباره این کتابو میخونم.مرسی برای معرفی.:)

سلام دوست منالان که با کامنت شما دوباره داستان در ذهنم دوره شد من هم با شما موافقم که این اثر واقعاً خواندنی بود. حالا که از ترجمه خانم دقیقی راضی بودید احتمالاً تا چند وقت دیگه ازتون خواهم خواست یکی دو پاراگراف از کتاب را برایم با ترجمه ایشان بفرستید. ایمیل‌تان را برایم در قسمت تماس با من بفرستید.ممنون از شما

در مورد اینکه چرا روباشف اعتراف کرد به نظر من به خاطر وفاداریش به حزب نبود.گرچه خودش تو خاطراتش اشاره میکنه مشکل انقلاب،عدم بلوغ کافی توده هاست.اما من فکر میکنم که درواقع چون خودش رو مقصر میدونست و میخواست«تاوان پس بده»و یه جورایی میخواست نقش خودشو در تاریخ ایفا کنه.چون حس میکرد روال همینه.در این مورد ارجاعتون میدم به این قسمت کتاب: خودبینی و ته مانده ی غرور در گوشم نجوا می کرد:درسکوت بمیر،هیچ نگو،یا سربلند و با وقار بمیر.برای یک شورشی پیر این کار آسان تر بود.ولی من بر این وسوسه پیروز شدم.وظیفه ی من در این جا به پایان می رسد.من تاوان داده ام.حسابم با تاریخ صاف شده است.تقاضای بخشش کار مسخره ای است.یا این قسمت:خروج آنها از صحنه تنها بر اساس قواعد عجیب و غریبشان صورت میگرفت.مردم از آنها توقع نداشتند که هنگام مرگ آواز حزن انگیز سر دهند.باید نقش خود را مطابق متن ایفا میکردند و نقش شان این بود که در دل شب با گرگ ها زوزه بکشند..

اولش هنگ کردم که کجای مطلب من ادعا کردم به خاطر وفاداری به حزب علیه خودش اعتراف کرد! بعد دیدم توی کامنتها در این مورد صحبت شده است. الان با توجه به خاطرات مختلفی که آدم از زندانیانی که در شرایط مشابه قرار گرفته‌اند می‌خواند متوجه می‌شود که مقاومت کردن خیلی سخت است و … بخصوص اگر زندانی احساس گناه هم داشته باشد مثل همین روباشوف…الان که سالها از آن دادگاه های استالینی گذشته است افکار عمومی دنیا قضاوت یکسانی در مورد محکوم‌های آن دادگاه‌ها دارد… به نظرم وقتی عاقبت کار مشخص و یکسان است اقرار علیه خود منفعت بیشتری دارد! لااقل روزهای باقیمانده را آسوده می‌گذراند!! اعدام شدن که حتمی است…در مورد نقل اول دچار کمی ابهام شدم: وسوسه و غرور مشخص است… قبول… اما در ادامه وقتی می‌گوید وظیفه من به پایان رسیده و تاوان لازم را داده‌ام چه ارتباطی با حفظ نکردن غرور دارد!؟ و باز در ادامه چرا می‌گوید تقاضای بخشش کار مسخره‌ایست…صحبت این است که سکوت کنم یا نه…تقاضای بخشش که نبود (بود؟! یادم رفته) یعنی با این پاراگراف من نفهمیدم چرا تصمیم گرفت سکوت نکند!

منظورش اینه که اگه همه چیز رو انکار میکرد و با افتخار میمرد غرورش حفظ میشد،اما بر وسوسه ی حفظ غرورش غلبه کرد،چون حس میکرد باید تاوان اشتباهشو بده،پس اعتراف کرد.همین اعترافش باعث شد همه فکر کنند خیلی زبون و خوار هست.تقاضای بخشش هم قسمت آخر بود،بعد از اعتراف،اون زندانی ای که همدستش بود تقاضای بخشش میکنه و درخواست میکنه به خاطر جوونیش عفوش کنند.اما روباشف میگه تقاضای بخشش بی فایده است.

ممنون از توضیح… واقعاً هوس کردم کتاب را دوباره بخوانم.آن قضیه ترجمه هم یادمان نرود!

سلامچند روز پیش خواندنش تمام شدنمیدونم چرا همیشه ی عده وجود دارند ک میخان بشریت رو ب هر قیمتی نجات بدند و برای همراه کردن سایرین با عقایدشون چ ها ک نمیکنند اگه بقیه روباشف ها هم اندکی با خودشون خلوت میکردن بد نبود

سلامیه جورایی می‌توان گفت: قبول باشه یعنی این یکی از کتابهایی است که خلاصه خواندنش ذهن آدم را کمی باز می‌کند.اما در مورد این افراد و این افکار یاد یک جمله از کامو افتادم:دموکراسی چه سیاسی و چه اجتماعی باشد، نمی تواند بر یک فلسفه سیاسی بنا شود که ادعا می کند همه چیز را می داند و همه چیز را رفع و رجوع می کند.

سلام خداقوت خلاصه اش سخت بود کتابش حتما سخت تره

سلاماین مطلب مربوط به اوایل وبلاگ‌نویسی است. مطمئن باشید که کتاب خیلی خیلی قابل درک است… تا حالا ردخور نداشته است که این کتاب را به کسی معرفی کنم و پشیمان شده باشم! اگر الان فرصتش بود مطلب جدید و بهتری برای این کتاب می‌نوشتم. درنگ نکنید

سلاممن امروز تموم کردم این کتابوبه نظر من که فوق العاده است.سوای زمینه واقعی تاریخی و سیاسی، که به نوعی همیشه شاید همه جا با عناوین و اسامی دیگه در تکرار و جریان باشه، مفاهیمی مثل هدف و وسیله، انواع زنده شکافی ! ، تفاوت “بشر” و “بشریت” ، مرگ انتزاعی و واقعی(انضمامی)! ، “من” ، “خود” ، فردیت، وحدت، مقصد، بی نهایت ، احساس اقیانوسی، الگوهای عملکرد تاریخ ،قابل پیش بینی بودن یا نبودن آن، و اینها هم درش هست و جای بحث داره. من که خییییلی خوشم اومد:

سلام دوست عزیزممنون از به اشتراک گذاشتن نظرات و احساسات خودتان پس از خواندن کتاب به نظر من هم فوق‌العاده بود. در واقع به هرکسی این کتاب را توصیه کردم از آن لذت برده است. باصطلاح خودمان ردخور نداشته است.

عال has hd jdv dfshdrsjsgcs

کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان

محتوا و داستان

1401/04/12

1398/07/28

1401/05/21

خلاصه داستان ظلمت در نیمروز

1401/05/19

1401/05/10

1401/04/19

1401/02/16

1401/02/07

1401/01/26

1401/01/24

1401/01/21

1401/01/18

کتاب ظلمت در نیمروز برای نخستین بار در سال 1940 منتشر شد. انتشار این کتاب در سال 1940 نخستین حمله ی روشنفکرانه ی مهم به کمونیسم محسوب می شد. کتاب ظلمت در نیمروز به زبان آلمانی نوشته شد اما با فاصله ی بسیاری کمی از انتشار نسخه ی آلمانی آن، دفنی هاردی، دوست آرتور کوستلر این کتاب را به انگلیسی برگرداند.

کتاب ظلمت در نیمروز آرتور کوستلر همراه کتاب های 1984 و مزرعه حیوانات جورج اورول نقش غیرقابل انکاری را در مخالفت با حزب کمونیست ایفا کردند. این کتاب ها در نقد استالینیسم میلیون ها مخاطب یافتند و بیشتر از هر آموزش سیاسی یا تبلیغات ضد شوروی دیگری در سرزمین های مختلف مانع از جذب افراد به کمونیسم شدند.

ظلمت در نیمروز را می توان بازسازی داستانیِ گفت وگو با مرگ دانست. داستان از جایی آغاز می شود که روباشوف که یک سازمان دهنده ی زیرزمینی، فرمانده ی حزبی و نظامی است دستگیر می شود. روباشوف در زندان خودش را برای شکنجه هایی جسمی آماده می کند، اما خودش را برابر دوئلی ذهنی با بازجوهایش می یابد. همکارش ایوانوف و گتکین که مردی جوان تر است از او بازجویی می کنند. روباشوف مورد هجمه خاطرات زندگی اش قرار می گیرد، به ویژه خاطرات مربوط به کسانی که خودش در دایره قوانین حزبی قربانی شان کرده است.

آرتور کوستلر، زاده ی 5 سپتامبر 1905 و درگذشته ی 1 مارس 1983، نویسنده و روزنامه نگار مجار/انگلیسی بود.کوستلر در شهر بوداپست به دنیا آمد و پس از سپری کردن سال های ابتدایی تحصیل، به اتریش رفت. او در سال 1931 به حزب کمونیست آلمان پیوست تا این که به دلیل مخالفت با افکار استالین، در سال 1938 از این حزب بیرون آمد. کوستلر با انتشار کتاب ظلمت در نیمروز در سال 1940، موفق به کسب شهرتی جهانی شد و چهل و سه سال باقی عمرش را صرف کارهای مختلف و خلق آثار ارزشمندی کرد.در سال 1979 مشخص شد که کوستلر مبتلا به گونه ی کشنده ی سرطان خون است. آرتور کوستلر و همسرش در سال 1983، در خانه شان واقع در لندن خودکشی کردند.

دلش راضی نمی شد آن طور که باید از شماره یک متنفر باشد. بارها به عکس رنگی شماره یک بالای تختش روی دیوار نگاه کرده بود و سعی کرده بود از آن متنفر باشد. بین خودشان اسامی زیادی روی او گذاشته بودند، ولی دست آخر همان شماره یک رویَش مانده بود. هراسی که شماره یک در دل ها می انداخت، بیش از هر چیز مبتنی بر این احتمال بود که حق با اوست؛ و همه کسانی که کشته بود، حتی با آن گلوله ای که پسِ سرشان جا خودش کرده بود، ناگزیر بودند اذعان کنند که به احتمال زیاد حق باید با او باشد. (کتاب ظلمت در نیمروز اثر آرتور کوستلر – صفحه ۲۹)خلاصه داستان ظلمت در نیمروز

گذشته اش جنبش بود، حزب بود. حال و آینده هم به حزب تعلق داشت و به سرنوشت حزب گره خورده بود، ولی گذشته اش با آن عجین شده بود. و همین گذشته بود که ناگهان مورد تردید قرار گرفته بود. به نظرش رسید که پیکر گرم و جاندار حزب پوشیده از زخم است – زخم های چرکین، زخم های خون چکان میخ های صلیب. (کتاب ظلمت در نیمروز اثر آرتور کوستلر – صفحه ۶۷)

ما تاریخ را کامل تر از دیگران آموخته ایم. انسجام منطقی افکارمان ما را از همه آن های دیگر متمایز کرده است. می دانیم که تاریخ برای فضیلت ارزشی قائل نیست، و جنایت ها مکافات نمی شوند، ولی هر خطایی عواقب خود را دارد که دامن هفت نسل را می گیرد. از همین رو، تمام تلاش خود را بر پیشگیری از خطا و نابودکردن نطفه های آن متمرکز کردیم. در طول تاریخ، هیچ گاه گروهی چنین معدود تا این حد بر آینده بشر مسلط نبوده است. هر فکر غلطی که دنبال می کنیم، جنایتی است که در حق نسل های آینده مرتکب می شویم. در نتیجه، افکار غلط را باید همان گونه مجازات کنیم که دیگران جنایت را مجازات می کنند: با مرگ. (کتاب ظلمت در نیمروز اثر آرتور کوستلر – صفحه ۱۰۳)

کدام شرافتمندانه بود: مردن در سکوت، یا خوارکردن خود نزد مردم برای آن که بتوانی اهدافت را دنبال کنی؟ (کتاب ظلمت در نیمروز اثر آرتور کوستلر – صفحه ۱۲۶)

روباشف به عمرش اعدام ندیده بود، مگر یک بار که نزدیک بود خودش را اعدام کنند، ولی آن ماجرا مربوط به ایام جنگ داخلی بود. نمی توانست مجسم کند که چنین کاری در شرایط معمول، به عنوان بخشی از یک روال عادی و منظم، چگونه صورت می گیرد. کمابیش می دانست که اعدام شب ها در زیرزمین ها انجام می شود و مجرم با شلیک گلوله ای به پسِ سرش از پا درمی آید، ولی از جزئیاتش خبر نداشت. مرگ در حزب موضوع پر رمز و رازی نبود و به هیچ وجه جنبه احساساتی نداشت. پیامدی منطقی بود؛ عاملی بود که فرد با آن روبه رو می شد و ماهیتی کمابیش انتزاعی داشت. (کتاب ظلمت در نیمروز اثر آرتور کوستلر – صفحه ۱۳۴)

اگر کسی، به جای مرده ها، به زنده ها اعتقاد داشت، آیا می شد گفت که خیانت کرده است؟ (کتاب ظلمت در نیمروز اثر آرتور کوستلر – صفحه ۱۵۸)

میزان آزادی فردی ای که مردمی می توانند به دست بیاورند و حفظ کنند، به درجه بلوغ سیاسی آن مردم وابسته است. (کتاب ظلمت در نیمروز اثر آرتور کوستلر – صفحه ۱۶۲)

چهل و هشت ساعت که گذشت، روباشف دیگر روز و شب را تشخیص نمی داد. بعد از یک ساعت خوابیدن که نگهبان غول پیکر بیدارش می کرد، دیگر نمی دانست که روشنایی خاکستری رنگ پشت پنجره از سپیده دم است یا غروب. توی راهرویی که سلمانی، پله های زیرزمین و درِ آهنی نرده ای در آن قرار داشت، همیشه لامپ های الکتریکی با همان نور یکنواخت روشن بود. در طول بازجویی، اگر آسمان پشت پنجره به تدریج روشن تر می شد تا سرانجام گلتکین چراغ را خاموش می کرد، صبح بود. اگر تاریک تر می شد و گلتکین چراغ را روشن می کرد، شب بود. (کتاب ظلمت در نیمروز اثر آرتور کوستلر – صفحه ۲۰۰)

کسی را که به بیماری مهلکی مبتلاست با توصیه های واهی نمی توان شفا داد. غیر از چاقوی جراح و محاسبه خشک و بی تفاوت او راه حلی وجود نداشت. (کتاب ظلمت در نیمروز اثر آرتور کوستلر – صفحه ۲۳۸)

نویسنده: آرتور کوستلر

ترجمه: مژده دقیقی

انتشارات: ماهی

تعداد صفحات: ۲۴۸

‏.هر فکر غلطی که دنبال می‌کنیم، جنایتی است که در حق نسل‌های آینده مرتکب می‌شویم

📕 کتاب : ظلمت در نیمروز

✍ اثر : #آرتور_کوستلر

به هنگام نیمروز، ظلمت همه جا را فراگرفت و تا ساعت سه بعد از ظهر ادامه یافت . در این وقت عیسی با صدای بلند فریاد زد: ایلوئی، ایلوئی لماسبقتنی؟ این فرازی است از انجیل به روایت مرقس باب پانزدهم آیات ۱۵ به بعد . ظلمت در نیمروز اصطلاحی سیاسی است . که از کتاب عهدین گرفته شده و به موقعیتی اطلاق می‌شود که در آن کسی به گناه ناکرده دم تیغ برود.خلاصه داستان ظلمت در نیمروز

ظلمت در نیمروز یکی از زیباترین رمان‌های سیاسی زمانه‌ی ما است . روایتی داستانی از واقعیتی تاریخی است به قلم یک عضو سابق حزب کمونیست با نگاهی منحصربه‌فرد به وضعیت سیاسی ناپایدار اتحاد جماهیر شوروی در اواخر دهه‌ی ۱۹۳۰. ویژگی‌های رهبران فکری انقلاب بلشویکی و سیاستمداران برجسته‎ی شوروی در شخصیت اصلی رمان به هم آمیخته است و شرح زندان و اعترافات او بازتاب آرای سیاسی روز است: توتالیتاریسم، سوسیالیسم، کمونیسم و فردگرایی

آرتور کستلر مضامین سیاسی و فلسفی را در روایت روان‌شناختی جذابی در هم می‌تند و به کمک بحث‌های منطقی و نمادهای مذهبی، سیاست را با روان‌شناسی و فردگرایی می‌آمیزد . شاید یکی از دلایل موفقیت گسترده‌‌ی این رمان نیز همین باشد.

 کتاب ظلمت در نیمروز یکی از مهم‌ترین رمان‌های قرن بیستم است . این کتاب در رتبه‌ی هشتم سایت مدرن لایبرری برای بهترین رمان قرن بیستم قرار دارد و خواندنش می‌تواند تجربه‌ی جالبی برای همه‌ی خوانندگان باشد.

ظلمت در نیمروز را می‌توان بازسازی داستانیِ گفت‌وگو با مرگ دانست. داستان از جایی آغاز می‌شود که روباشوف که یک سازمان دهنده‌ی زیرزمینی، فرمانده‌ی حزبی و نظامی است . دستگیر می‌شود. روباشوف در زندان خودش را برای شکنجه‌هایی جسمی آماده می‌کند، اما خودش را برابر دوئلی ذهنی با بازجوهایش می‌یابد . همکارش ایوانوف و گتکین که مردی جوان‌تر است از او بازجویی می‌کنند . روباشوف مورد هجمه خاطرات زندگی‌اش قرار می‌گیرد . به‌ویژه خاطرات مربوط به کسانی که خودش در دایره قوانین حزبی قربانی‌شان کرده است.

هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه شما *

نام *

ایمیل *

ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.

رفتن به بالای صفحه

© کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به فروشگاه کتاب پرو بووکس است.

رمز عبور یکبار مصرف *

0